Astım Kapağı Şiiri - Kasım Kobakçı

Sonradan gördüm ve sezdim,
Sanki bütün işler boşmuş,
Boşa çok yerlerden bezdim,
Ruhum buraya koşarmış.
*
Ne gitmek var ne yolculuk,
Serildiğim eski koltuk,
Bedenim sanki bir tomruk,
Kök salan bir ağaç olmuş.
*
Gezmek, tozmak hepsi bitti,
Gözümden fer, heves gitti,
Şu tembellik bana yetti,
Zamanı kemiren kurtmuş.
*
Kime sorsam der ki durma,
Zihni beyhude hiç yorma,
Hayaller kurup da sorma,
Hareketsizlik bir yurtmuş.
*
Ser rahat, yastık yumuşak,
Belimde gevşedi kuşak,
Ne efendi ne de uşak,
Uyku ne tatlı bir suçmuş.
*
Çaydanlığa suyu koydum,
Ben bu hane ile doydum,
Kendi sesimi zor duydum,
Sessizlik ne yaman güçmüş.
*
Dışarda fırtına kopar,
Kimisi dünyayı kapar,
Gönül bu köşeye tapar,
Huzur dediğin bir kuşmuş.
*
Takvim yaprağı dökülür,
Ömür ilmekle sökülür,
Dizlerin bağı bükülür,
Yaşlılık sinsi bir koçmuş.
*
Buraya astım kapağı,
Çözdüm ayağımdan bağı,
Beklerim o son şafağı,
Meğer kalmak bir sonuçmuş.