Aşkın Terörü Şiiri - Melik Tunal

Kayıp giden yıllar Zamansızdı
Geride bıraktığımız pişmanlıklar
Düzeltemediğimiz yalnızlıklar
Sevmeyenleri severek harcdağımız yıllar
Saçımdaki beyaz tüylere işaretti
Geriye koşmanın insanı debelendiriğini öğrenmem bu yaşta didiklemenin saçma ayrıntısıydı
Yaşım kaçtı ki oysa
Durduramadım...
Kötü alışkanlıkların küçük minvallere indirgeyerek bedende yarattığı ağır tahribatlardan fazlası değildi yaşam
Herşey başdöndüren bir hortumdan başka bir şeyi misalendirmiyor kahinat penceremden
Üstüme gark ettiğim su hortumunun basınca dayanamayıp başlığından çıkmasıydı ilk isyanım
Ortalık kan ve çamur
Bekledim şafağın kırmızdan beyaza dönüşmesini
Tohumların baş vermesini
Gelin görün bre kahpeler
Olağanca suç ve ceza küçünsenmiş hayatımda
İşte ben Aşkın terörüne kapandım
Beni eminsiz cümlelere sığdırıp tek yönlü kelimelerle öldürdüler işte
Ölümün hayırlı olağancasına
Dilimi serzenişlere budadığımdan beri
Çapımın çivi başından çıkan ateşini izledim
Şahitlik ediyordum yaşımın dağılmasına;
Karanlıkta görünmesi gereken ama kıvılcım da ortaya çıkan dostların varlığına tanıklık ettim
Dağılmak istedim yorarcasına
Susmak istedi tanrıyı görüp susmuşçasına