Aşkın cefası…! Şiiri - Feriha Ceylan

Aşkın cefası…!

Ey sen nasıl susarsın
Böyle sürerken hükmünü
Lal etme cürüm dilini
Ver yeter yüreğime zehrini
Şimdi ölüm zamanı
Ve ben bekliyorum kadrimi

Neden deme
Sorma hangi mevsim diye
Bilmezsin haberin yok
Sende sensiz gün doğmuyor ki

Haydi sabır dağlarını yıktım
Durma gel artık
Ölüme gül ses ver
Sedalarda istiyorum seni
Bitti artık
Son sunuşum yüreğimi
Hayata değil haykırışım sana
Sende kalan sevdalarıma

Haber et yıldızlara
Uğramasın umut yoluma
Dileklerim yok isteme
Ettiğim yeminlerin günahındayım
Titriyorken kanım damarlarımda
Hesap edemediğin sorgularında canım
Sensizliğin adını koydum
Daha yeni dirimi giyiyor ölüm
Şimdi tadıyorum seni
Zulmünün bahçesindeyim gülüm

Veda ettim sana haberin yok
Gidiyorken uzun yalnızlığa
Ayak üstü konuşulmaz
İbretimin hepsi tamam artık
Durağındayım zamanın
Gelmelerini bekliyorum sonsuzluğun

Beni hiç anlamadın anlamazsın yar
Dinmez sancılarım var
Kapanmaz sızlayan yaralarım

Uğruna ne halleri kabul buyurmuşum
Şuursuzum
Duygunun adı yok biliyorum

Bir kere de beni dinle
Haydi vakitti bitti tamam bil
Kaç mevsim saydım gelecek diye
Karanlık gecelerimin karanlık yüzü

Seni tanıdığım gündür
Eleme düşmüşüm
Açmaz seninle
Bahçelerimin gonca gülleri
Dert üstüne boyun bükmüş
Lale sümbüllere küsmüşüm

Zehir zemberek dillerin
Aşkı muhabbeti unutmuşum
Kara bakar gözlerim yarına
Kömür yürekli
Cehennem yangını yüreğim
Yüreğinde yanıyor mahşere değin
Hapis ettiğin derim

Git diyorum
Ne seni görmek isterim
Nede acımasız kaderinde çizileyim

Nasıl geçti ellerinde
Onca ömrüm bilemedim
Kaç gömlek eskitti
Devşirdiğin adsız bedenim
Durgun pınar gibiyim kurudum
Aşk çöllerinde coşmak varken
Susamak oduna yanmak
Varken seninle yaşamak niye

Ateşinle korda har oldu
Cansız düştü yüreğim
Sıkışmışım tutsaklığımda
Aymaz gece utanır bazı zaman
Saklanır vicdan kara gölgelerinde
Bedenim uyuşmuş
Sormaz
Duymaz olur yüreğim
Sevdalı ya zuhur eder hasretin
Uyur gecelerim
Kara günlerine inat
Oysa doğmaz sabah
Olmaz tanda bir çizik aydınlık
Ve ben yağarım
Dayanamaz
Ağlar rüzgar sahipsizliğime
Sana karışı koyarım
Gücümde yeter amma
Durmam önünde
Duramam
Bilirim bu kalp bende değil

Vaki bulmuş kaderim
Seni sana anlatacak hayat yok
Kitap yok mısra yok şiir yok şair yok
Seni sana nasıl söyleyim

Satmışım aşkımı
Bir zamanlar gözlerimi
Az bir sevda uğruna
Pazarlamışım yüreğimi
Karanlık dünyalara
Onun içindir ki pazarlar kurarım
Aşkını satanlara