Aşkımız vardı sonra her şey vardı

Aşkımız vardı, sonra her şey vardı
sen vardın senin ince bellerin vardı
sonra bir kent güneşi gibi sırıtan hüzün
yani o zamanlar, her şey biz kadardı
belki kısa süre kaldık orada
kaldığımız yeri bilmeden…
Adamlar gelirdi ışık içinde, bir de teyzeler
teyzeler büyük kalçalı, ıslak paçalı adamlar
ayaklarımızda filizlenirdi aşk
yorgun düşmüştük hatırlarsın yürümekten...
şimdiyse kımıldamıyorum bile...
Ayakların vardı ellerin vardı
gözlerinde içki içen adamlar bağırırdı
kollarınla kışın boğazını sarardın, gazeteler;
'bu kış fazla soğuk yapmayacak...'
yazardı,
sonra ben vardım, ensende bir kurt gibi uluyan
soluğum vardı, parmaklarım yetmezdi dokunmaya
senin görmediğin sana dokunan
yüzlerce yerim vardı,
çıkmaz sokaklar emekli, yorulmuş sokaklardı
orada en yalın halimiz, el ele tutuşmalarımız akardı
hani o teyzeler gelirdi yine, biz görmeden
çarçabuk toparlanışlarımız vardı,
en zengin halimizdi göz göze vermek
yaprak düşmesi kadar zamanda
gözlerinden gözlerime bir ılık mevsim akardı
sende bir toprak ıslanmanın tadını çıkarır
bendeki çamurlar kurumaya başlardı,
herkes böyle yapabilir mi? Yapamaz
aşkın imzasıdır dudak dudağa vermek,
ne zaman unutsak dünyayı öpüşürken
bal taşıyan iki tiren birbirine çarpardı...

*Şiirin değiştirilmiş son durumu...