Aşk ve Bencillik Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Bir nefes kahkül ile Ay'ı seyrettim bu gece.
Bakma aslında,
Herhangi bir gece bu gece.
Sıradan.
Benimki de laf.
Sanki diğer geceler bir farklı,
Var bir heyecan...
Aslında var...
Aldırma gamsızlığıma.
Ben;
Gamzede bir gamsız,
Umursuz bir umarsızım.

Sen bakma bana.
Ben benim için de çok acayipim.
Hiç şaşırmadım kendime,
Hiçbir aşkımda bu kadar.
Belki de o hiçbirler,
Birer aşk değil,
Sadece meraktı...
Senin gibi miydi diğerler?
Verilen değerler,
Senin kadar kıymetli miydi?
Değildi desem kime ne?
Onlar anlamasın zaten,
Anlamasın ki;
Farklı hissedeyim kendimi.
Biliyorum bencilce...
Ama senin ismini,
Farklı zikredebilmek,
Hoşuma gidiyor.

Güzel bir adın var.
Başım dönüyor.
Biraz su içeyim...
Çok şükür...
Ne diyordum?
Güzel bir ismin var.
Güzel yazı yazabilmek isterdim;
Senin ismini defalarca yazabilmek için.
Ne isteyeceğimi sandın?
Kompozisyonlara harcamayacaktım herhalde,
Bu güzel yazı yazma hünerimi...
Buraya da yazmak isterdim,
Ama had bilmek nasip oldu bana,
Söz konusu sen olsan da...

Cebimdeki bitmesin,
Sana senin plağını dinletene kadar...
Bitmesin bağımız,
Sen Tükeneceğiz'e geçene kadar.
Ondan sonra da bitmesin tabii.
Her neyse.
Daha eylüle çok var...

Ne diyordum?
Yorgun hissediyorum,
Bilmiyorum söyledim mi...
Seninle dinlenmek için,
Kendi şiirlerime bakıyorum.
Ne kadar bencilce...
Ama ne yapalım?
Seni anlatan metinleri okumayı seviyorum.
Hele de en güzel anlatılanları.
Başka en güzeli çıkana kadar...
Bunlarla meşgulüm.

Ara sıra bir kitap açıyorum,
Sana benzemeyenlerden sıkılıp,
Yine kendi şiirlerime dönüyorum.
Aşk insanı bencilleştirir mi?
Bilmem...
Ama yazarlara çok saydım sövdüm.
Tolstoy'a seni gösteririm bir gün...
Benden daha iyi yazacağı kesin,
O yüzden göstermeyeceğim...

Güzelsin.
Belki de kendimi görmemek için,
Sürekli seni yazıyorum.
Aşk insanı bencilleştirir mi?
Bilmem...
Olursa eğer,
Tokadını esirgeme olur mu?
Seni severken,
Ben olmak istemem...
Ne aklımda,
Ne fikrimde.
Demek ki;
Bu aralar ben yokum...
Uzun bir süre de olmayacağım.
Demek ki;
Bencillik değil...
Aşk değil midir;
Kendini unutmak,
Hep onu düşünmek?
Pek tabii...
Kendimi yok etmek için,
Hep seni yazıyorum.
Ama hep benden bahsediyorum,
Senden bahsederken bile...
Ben aşık bir bencilim.
İdare et...
Bir de;
Kötü bir felsefeci...
Felsefe karın doyurmuyor...
Sanki sen doyuruyorsun.
Sana doymak mümkün mü?
İyi geceler...