Aşk sahipsizdir Şiiri - Murat Avcı Ozan

hiç bilmediğim yönlerin vardı sanki.
ısrarla saklıyordun.
ne zaman sormaya kalksam, kekeme bir kaç heceden sonra
konu değişiyordu apansız!
ısrarla saklıyordun işte!
yetmiyordu, yasaklıyordun!

zamanla taşkın hislerimi, sual olunmaz hikmetine
bıraktım aşkın.
sevdikçe tanırsın yahut tanıdıkça seversin meselesi
yoktu nasılsa.
seviyordum daha ne!
bilmediğim yönler bahanesiyle de,
şahane bir aşkın,
bir ömrü aşkın bekleyişim sonrasındaki teşrifine
halel getirmemeliydim!

şeytan işte dürttükçe dürttü!
bilmediğim yönlerindeki gizi aramaya devam ettim heyecanla!
bir hafiye edasıyla öğrendiğim her gizinden haz duydum.

lakin bir gariplik vardı bu işte.
açtığım her kilit bir matruşka gibi küçültüyordu aşkı.
daha küçüğü, daha küçüğü derken son kilidini de kırdığımda
son gizinin iki parçası kalmıştı elimde.

iki parçaya ayrılmış bir kalp!

işte tamamen sahip olmuştum sana.
benim olmayan tek bir zerren dahi kalmamıştı.

çok sürmedi.
aşk da kalmadı elimde.
avuçlarımdaki kalp parçalarını gagasına takarak,
çırpınarak ve titreyerek kanat çırpan
yaralı bir kuş misali bırakıverdi kendini boşluğa!
düşecek gibi olduysa da önce,
kısa sürede toparlanarak
uçuverdi sonsuzluğa!

şimdi anlatıyorum önüme gelene.
ben ettim siz etmeyin diye.

aşk tamamen sahip olunamayanı sevmektir!