Aşk Olsun Şiiri - Necip Zeybek

Hey,bedenime ihtiyaç,
Ekmeğim, aşım...
Ey ruhuma ilaç,
Candan aziz hayat arkadaşım!
Yıllar önce de,
Susar, acıkırdık birbirimize,
Buluşur, görüşürdük, ama gizlice.
Yürürdük tutuşup el ele,
Usanmadan, yorulmadan saatlerce...

Küser kös kös otururduk bazen,
Hem de yan yana,
Ama susar bakışırdık sadece.
Vermezdim ben her sırrımı sana;
Sen anlatmazdın her derdini bana böyle yana yana…
Dilimize vururdu bazen de aşk,
Söyleşirdik,
Ama bitmezdi sözümüz bitmeden gece.

Hey, temel taşım,
Candan aziz hayat arkadaşım!
Çok beğenirdim inan o zamanlar da seni;
Ama çıksaydı karşıma, senden güzeli, maharetlisi,
Senden irisi, etlisi;
Aklımı çelecek şöyle kurnaz birisi,
Çıksaydı karşıma,
Gözüm gibi gönlüm de kayardı herhalde ona.
Lakin şimdi?
Şimdi vaz geçerim de kendimden,
Geçmem senden asla...

Hey, görgüm, bilgim, gönüldeşim,
Candan aziz biricik eşim!
Hatırlar mısın açıkladığımızda evlenme kararımızı,
Bozmak için aramızı,
Neler demişti büyükler:
-Siz çocuksunuz daha, ne bilirsiniz sevip sevilmeyi,
Saman alevi gibidir bu yaşta aşk, parlar, söner;
Acele etmeyin sevda değil bu, beğeni; gelir geçer!
İyi ki gelip yan yana,
Meydan okumuşuz dünyaya.
Bak aile ocağında yana yana,
Eksileceğine arttı birbirimize beğenimiz,
Dünyaya geldi ilk bebeğimiz.
Ve baba oldum ben,
Sen ana…

Ve aşkımız buhar olup uçmadı kazanda kaynaya kaynaya,
Ne taktın sen kafanı kaynanaya,
Ne ben verdim aklımı kayın babaya,
Saygıyı da kattık araya,
Toplandık çoluk çocuk, torun bir araya,
Geldi yemeğimiz kıvamına.
Benim için teksin,
Hava gibi, su gibi vazgeçilmezsin.
Çorbamda tuz biber,
Çayımda şekersin.
Soframda ekmek, aş,
Dönen çarkımda kolsun.
Burası can evi,
Isıtmaz saman alevi,
Bizim sevgimizin adı AŞK OLSUN!