Aşk Katilisin Şiiri - Ahmet Tulganer

Alışkanlık mı oldu,
Kanıksadık mı birbirimizi ne?
Niye bilemiyorum.
Fakat,
Artık sanki eskisi gibi değil.

Değişen ne acaba?
Anlayamıyorum.
İşte ellerin ellerimde yine,
Gözlerin gözlerimde,
Fakat bir şeyler eksik.
Bu kavuşmanın alışkanlığı mı acaba?
Yoksa, artık arada kavuşmanın,
Heyecanına mı hasretlik?
Buluşmanın tadı, bazen,
Görüşememenin özlemimi kalmadı?

Tılsım mı bozulan?
Gerçeklerin acı yüzü mü?
Evlilik öldürdü mü gerçekten aşkı?
Yoksa zaten aşık mı değildik?

Hayallerle, gerçekler,
Çoğu zaman arkadaş değilmiş.
İkisi bir arada zor bulunurmuş.
Aşık oldum sanmalarında.
Gerçekler gizlenir, ötelenir.
Hayaller öne çıkarmış,

Acaba bizler aşkın bedelini ödedik mi?
Aşkı gerçekten hak ettik mi?
Yoksa kopya ile mi geçtik?
Eminim, diplomayı hak etmiyoruz çoğumuz.
Sonra aşka bahane buluyoruz.

Aşklar sürünüyor, yerlerde
Değersizcesine,
Sanmam aşk değildir sürünen,
Aşık oldum sanmalardır.

Aşk;
Karşılık beklemeden sevmek,
Almadan, vermek değil midir?
O zaman ne bu çıkar kavgası?
Bu bencillik niye?

Aşk;
Bu hayatın yükünü paylaşmak mı?
Yoksa hayatı birbirine zindan etmek mi?
Az sen, az ben yaklaşırız birbirimize,
Az ben fedakarlık, az sen.
Bulsak ortayı olmaz mı?

Çektik hayatın hep ucundan kendimize,
Koptu işte oyuncak gibi,
Şimdi mutlu musun?
Şimdi ne sana, ne bana yarayacak.

Paylaşmanın tadını alamadık,
Bencilliğin ateşinden.
Yaktı işte şimdi ikimizi de,
Kül etti.

Savurdum artık son kalan küllerimizi,
Bu ders olsun sahte aşklara,
Aşıklara,
Herkes kendi yoluna,
Hadi uğurlar ola…