kar beyazlığıyla parlayan yüzünü gördükçe,
Sarıkamış harekatında sanıyorum kendimi,
sanki enverin(...) askeriyim,
Çok kötü bir benzete oldu ama bu aşk-ı gerçek
değişmez, değiştiremeyiz...
karları gördükçe sanki önümdeki
bir su kristali değilde,
sen oluyorsun...
kahraman askerler o harekat donuyor ama,
ben keskin aşk ile yanıyorum
nasıl bir varlıksın hiç bilemedim,
sanki aşk kokuyorsun,ne kadar
uzaktan sevsem de seni,içime çekiyorum o kokuyu,
aşka şairlik fayda etmiyor,
bu duyguyu resmedemiyorum,bu duydu ruhumda
bu duygu gönülde,
ama şunu biliyorum seni çok seviyorum...
seni Allah için seviyorum...
bir uyuşma geliyor ellerime sana yazarken,
senin elini tutamadığımdan mı dır bu ağrı?
o güzel gözlerinde,
gözlerimi kitleyemediğimden,
gözlerimi dağlayasım geliyor,
Yakup olasım geliyor Yusuf u için ama olan
kızgın çöllere gitmek isterim
buzullarda donmak isterim,
senin hayallerin oldu benim yaşam gıdam,
senle ama aşksız olduğumuz zamanlarda,
senin o güzel imanını,
terennüm edememişim,girememişim senle tasavvuf yoluna
bir kere kapıdan geçerken yanlışlıkla
omzun omzuma değmişti
kalbimde tarif edemediğim,
bir kıpırtı tecelli oldu,
koşmaya başladım o aşkla,
sanki yanıyordum aşkınla
keskin aşk diyorum,
Dinmez aşk dindirilmesi güç aşk
kalbime döküldüğü günden beri,
kalbim eridi, kalbimde bir aşk çukuru açıldı...
Kayıt Tarihi : 22.3.2015 12:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!