Asımın son neslinden Şiiri - Osman Kızıl ...

Mehmet Akif'e

Ta'n edip akla vurulan ket kumaşlarını
Hızarlarla bölünüp kandan aşklar çıkardık

Binbir oyundu kendirden ağlarla örülü
Vurup seng-i tevhid ile bölüp parçalamıştık

Şi'r edip akıttık damardan hun- i dil nehrini
Hakka şahit eyleyip sarp hisarlar yükselttik

Kurdu vurduk dağdan aldık berf- i ebyazı
Ağarttık anunla büsbütün resm-i hilkati

A

Jı Şeyx Ehmede Xani'ra :

Lı dılda renge raş çawa peyda bu
Jı ezman bang nehat guhen mın ne bihist

Aqıl dihn bu ivar lı mın bu gelek ki dırej
Her derem ra xuna sor bu çemek hat

Ew çı ziyan hatiya lı ser welate me
Merdan fedi kır jı ber merbuna xwe

Eşq tare berdan u jı dılan da helli çu
Mahrem singe jınan da aşikar bu çu

D

Kan Kasidesi

Anarak rengini kadife kumaşlarımın
Ne ise bağladım omzuma omzum silme kan

Çıktım azmederek hakikat seyrine
Yarıldı topuklarım tırnak silme kan

Arıtmaya niyet ettim yeryüzünün suyunu
Çürüdüm omzumdan atlas silme kan

Ne sesten işitmek var ne sözden idrak
Sözlerim boşa düştü ağzım silme kan

Gökten sofra donatıp ikrama koydum
Hiç görmedi itibar ki dişler silme kan

Suhuflar okudum İsrafil surundan
Kimseler işitmedi kulaklar silme kan