Gitmeliyim buralardan.
Gece dağıttığım yatağımı toplamadan
Gözlerimdeki çapakları yıkamadan.
Ütüsüz giysilerime aldırmadan.
Gitmeliyim buralardan...
Saksıdaki çiçekleri sulamadan.
Canım sıkkın bu aralar.
Ne yapsam bilemiyorum.
Koskoca İstanbul dar geliyor.
Nereye gitsem boğuluyorum...
Eminönü'ne gitsem varoş kalabalık.
Büyüme çocuk!
Sen büyüdükçe annen baban ölüme yaklaşacak.
Annenin babanın kıymetini bil.
Onları canından çok sev, kırma.
Büyüyen insanlar kaybedince pişman olacak...
Ne bir istasyon oldum tren için durak olan,
Ne bir tren oldum istasyonlara uğrayan.
Ne de bi demir yolu oldum treni istasyona kavuşuturur gibi yapıp aslında uzaklaştıran...
Ben bi gar müzesi oldum,
İstasyonlarda hüzünlü ayrılıklarla beraber,
Köy girişinde beklerim seni
İçimde bir gün dönerse ümidi
Gönül bahçemin soldu çiçekleri
Dönülmez yollara mı çıktın sevdiğim
Yediverenler açtı sensiz toprakta
Aşk gökkuşağına benzer.
Rengarenk, bi o kadarda gizemlidir.
Nerede başlayıp, nerede biteceği hiç belli olmaz.
Bir gelir ki, hayatını yerle bir etmeden 'vallahi bırakmaz'...
Bi bakmışsın,
Sevme beni gitsin diyorsun bana…
Elimde olsaydı sevmemek
Avuçlarımdan kum gibi kaydırır,
Yine de sevmezdim seni…
Yüreğimin eli yok ne yazık ki
Sevdi işte bi kere neyini sevdiyse.
Nazlı bir kız çocuğu gibi ağaçlarla oynuyor rüzgar.
Dinle bak, duyuyor musun bu sesi?
Ne güzel hışırdıyor, dallarda dans eden yapraklar.
Gözlerini kapat, sakın görme!
Sararıp düşmüş, etrafa dağılmış yine ayrılıklar.
Bir sen gerçeksin, bir de hayal mevsimi sonbahar...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!