Ne zamandır şiir yazamıyorum
Elim gitmiyor kaleme
Tabii kalem bahane
Bir şeyi bekliyor gözlerim
Birini
Ayak seslerinin uzaktan yaklaşarak
humuslu topraklardan çıktılar
beni işgal etti ordular
kim olduğumu unutturdular
esirleriyim, efkarlıyım
göğsümü kafeslere soktular
burnuma delikler açtılar
Unutmak denizin sessizliğini, evinin sessizliğini
Soyunmak gömleğini, keten pantolonunu
Bırakmak malını mülkünü topluma
Söylemek şarkını
Söylememek bazen de
Kedini sevmek
Gelmedin
Gelseydin nasıl da büyüdüğümü
Elime nasırlar çizildiğini
Şarap dumanlarının yükseldiğini tenimden
Poyrazların saat kaçta çay içtiğini bildiğimi
Gelmedin
Ne başımı koyduğum yastığım ne anam
Kuru yemiş
Gazete kâğıdına sarılı biralar
Hamile kalmaması gereken kadınlar
İle
Geçen bir ömür
sineklerin şekere üşüştükleri gibi
kadınlar var erkeklerin çevresinde
gözü yaşlı, bağrı taşlı
gelinler, gelincikler misali kadınlar
dağlarda açan yazı
“Serçe “ kuşlar içinde en sevdiğimdir
“Berrak” en güzel kadın ismidir bence
Meşe kapılardan hoşlanırım
Büyük güzel evlerden
Sütün sıcak
tırnaklarımın ucunda et kırıntıları
gözlerimde esrar
yüreğimde sızı
bir tabloyu andırıyor bedenim
tekkenin birinde miskin bir dervişim
Allah’ı arıyor
umutsuzsun
geri gelmenin yolu yok
bir deneyin deney faresi gibi hissediyorsun kendini
aldatılmış bir kadın gibi
çoğu kez düşünmüyorsan hatta
neden böyle şeylerin başına geldiğini
çıkıp kavga etmeyi özledim, nedensiz
kara kara çürük rengi yaralarla
eve dönmeyi
uyurken beni her gece
bir kadının sarmasını özledim, hatta iki kadının
ve sabahları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!