Dili bal, gönlü taş, her hevesi aldanış,
Gözü perdeyle örtülmüş, kalbi karanlık karış.
Mevla'nın nurunu görmez, zikri dilinde yalan,
Bir kere kandın mı, seni vebale taşır.
Ney gibi inler durur, masumu yakar ateşi,
Hak yoluna değil, günaha sürer nefreti.
Sanırsın ki bir derviş, ermişlerin yoldaşı,
Oysa çoğu sağırdır, duymaz rahmet nağmeyi.
Her söz, birer zincir, ruhunu darmadağın aşır,
Hakk'ın kelamı değil, nefsinin sesi çağır.
Birer söğüt dalıdır, kırık her yeminleri,
Tınısı nefretle dolu, yoktur özlerinde eri.
Tekkede post tutmuş, seccade sermiş güya,
Miracına şahit olmuş, kendince Mevlana.
Aldanan! Her kelime, zehir gibi saçar,
Vakit gelir anlarsın, lakin yüreğin yanar.
Zahirde bir derviş, batında şeytan misali,
Dilinde "Hû" çeker, gönlünde kibir hayali.
Semaya durmuş sanki, dönüyor pervane,
Aslında dans ediyor, nefsiyle divane.
Ya Rab! Sen koru bizi, böyle sahte erenlerden,
Zikri yalan, sözü yalan, kalbi kararmışlardan.
İblis gibi secde eder, tevazu gösterir amma,
Gaflet uykusundadır, uzaktır aşk-ı Yezdan'dan.
Kayıt Tarihi : 19.5.2022 20:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
