Arif Sönmez Şiirleri - Şair Arif Sönmez

Kanat çırpan
Şubat kelebekleri ,
Giderek aydınlatıyor
İstanbul akşamını
Tuvale çarpan sevimli
Fırça darbeleri misali

Tutamadığım sözümsün,
Gideremediğim özlemim..
Yıkıldı hayallerim tüm..
Dünyayla birlikte bile
Yarımım….
Sadece senle bütün!

Unutsun beni diye haber göndermişsin,
Yok gülüm öyle olmuyor o işler…
Unut denince unutulmuyor öyle
Kazınmış belleğe o mavi gözler…
Ne ellerim unutur ellerinin sıcaklığını,

Lütfen bu kadar iyi olma….
Her defasında da sen bilirsin deme bana
Kızacak bir şeyler bulabileyim sana
Nafile uğraş hiç bulamayınca,
strese giriyorum sonra,

Bırakır kendini boşluğa,
Yorgun yaprak,
Son kez kederle
Baktığı dalla vedalaşarak…
Sonbahar gelmiştir artık,
Teslim olur sararmış yaprak,

Duygulanmıştım...
Baktım gözlerim yaşlanmış.
Sonra tekrar dikkatli baktım..
Gözlerim gerçekten yaş'lanmış...

O çaresiz ve zor anımda bile,
O sarhoş, zavallı ve savunmasız,
Utanılacak halimden,
Yararlanmayı düşünmedin ya çocuk…
Beni yatağına yatırıp,