Arif Sönmez Şiirleri - Şair Arif Sönmez

Her ne kadar karanlıklar çökse de tüm etrafa
Dev bir aydınlık umut var içimde,
Düşünmeksizin
Ne zaman, nerede, nasıl, niçin?
Karanlıkları yırtıp parçalamak,
Tamamlamak için,

ELİMDE BU VARDI,
SEN DE İÇİNDE DOĞDUN,
KUSURA BAKMA KIZIM…
DER KEDERLİ BABA,
ÖNE EĞİK BAŞIYLA,
AZ ÖNCE İSTEDİĞİ HARÇLIK İÇİN

Fısıldanmamış duyguların
Romantikliğindeyim bu akşam,
Mantığımı uyuşturdum,
Bütün riskleri göze aldım,
Sonsuzu kaybetmeye cesaret ettim,
Onları kalbinle buluşturdum…

Her güzellik sanma ki
Sür git gider,
Gün gelir yalan olur...
Bakarsın vakit dolar,
Gecelerin Sabahı Hazan Olur,...

Gözleri ne kadar zemheri karanlıktıysa,
Bir o kadar da kuvvetli ışığı vardı,
Karanlıkları hançerleyen…
Gözleri kamaştıran,
Kendisine yapıştıran...
Henüz yaz gelmemişti,

Evliya Çelebi gibi evini sırtında taşıyan,
Dolaştığı yerlerde iz imzası bırakan,
Mübarek hayvan, günaydın…
Ve teşekkür ederiz dünya naturasına
Kendince bir renk de kattığın için…
Aslında özür de borçluyuz sana,

Daha ne kadar sürecek
Bu ayrılık?
Anlamsız ve acımasız...
Her yer karanlık,
Ve soğuk,
Güneş çaresiz…,

Türlü yaşanmışlıkları da
İçinde barındırır,
Hayat,
Zorlu tıkanmışlıkları da...!
Sen bu hikayenin;
Yarım kalan tarafısın,

Dünyanın en güzel duygularının
Küpünü almayı öğrettin bana,
Dertlerimi ise bir parantezde
Derleyip toplayıp,
Küp köküyle küçültmeyi de...

Kelleye göre tıraş,
Yanaş vatandaş yanaş,
Bu kardeşiniz başkan olursa,
Bedava traş,
Dürüm lavaş.
Beleş olur, güzel olur herşey