Aramak Şiiri - Halil Kumcu

Gönül bir yazgıda,
Bir nefeslik ömrün içinde,
Ararken kayboldum,
Bir lokma, bir hırka yok hükmünde.

Arayıp da bulur muyum kendi kendimi?
İçimde bir insan izi, ta yüreğimde.
Ölümden sonra mezara ne hacet?
Bulan mı, kaybeden mi, gör düşte?

Telefon rehberindeki hüsran,
El yordamıyla yol nereye?
Döndüm durdum dıştan içe,
İçten de öte imiş hiçten sevgiliye.

Ne arıyorsam oyum işte,
Neye bakıyorsam gönül gözüyle.
Özümün dikenleri batıyor dilime,
Toprağımı kazan, toz eyleye.