Anne! (3) Şiiri - Emin Keven

Anne! (3)

Sevgiyi ıstırabın içinde yoğurmuştun,
Geceden sabaha,
Sabahlardan akşamlara kadar.
Uykusuz gözler…
Ufacık tebessümlerde,
Açlık, yorgunluk ne varsa unutulurdu.
Hiç bıkmadın anne!
Ağlasam da zırlasam da…

Şairlerin sevda diye anlattığı,
Merhametin her zerresi,
Sende toplanmış anne!

Saçlarına düşen aklar misali
Beyaz sevgileri anlattın anne!
Hırçın dalgaları sakinleştirip,
Sessiz şiirler okudun sahile anne!
Yavrum, canım kelimelerini içten söyledin,
Umutları hep yaklaştırdın anne!

Yokluğun içinde var olan güzellikler,
Karamsarlıkta kaybolan yarınlar,
Ellerinde sevgiyle büyüdü anne!
Kim bilir,
Kaç kez ağladın geceye sığındığın zamanlar

Bir damla tebessümü, bir denize,
Dağlar gibi öfke ve nefreti de,
Sevdaya dönüştürdün anne!

Emin KEVEN