Seni yazdığım bir geceydi. Gözkapaklarımın teslim oluşlarına bayrak çekişlerim. Kirpiklerimden süzülüp giden aşağılara tuz tadı… Bir şiirden bir nesire ceylan gibi sekiyordun. Ben peşinde koşan avcı edasıyla nişangâhıma oturtturamıyordum. Bir denk gelsen, göğsünün ortasına saplardım kalemimi… Seni yazmaktan öte, yaşamak varken, bu koşuşturmaca neyin nesiydi peşin sıra sensizliğin hüküm sürdüğü gecelerle…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
