Harfleri söküyordu içimde rüzgar.
Ama ben onun kadar takıntılı değildim
Anlaşılmak hususuna bu kadar,
Ne uğultum duyulurdu ne iniltim.
Sırf kağıda bakmaktan yönüm şaşıyor.
Oysa kaldırıp kafamı biraz bakınsam
Biraz görsem hemen yanımda neler var,
Anlaşılırdım o zaman durulunca akınlar.
Rüzgarın penceremi zorladığı gibi
Dayansaydım ben de dünya penceresine.
Hem herkes biraz anlaşılmak ister,
Anlatacak bir şey olmasa da serde.
Ne kadar sıkı kapatsam da her yeri,
Duymasam da bir uğultu yahut fısıltı.
Bir çatıyı söküyor anlaşılmak pahasına.
Neden rüzgar düşkün anlaşılma sevdasına?
Bütün kapılar kapanıyor onun yüzüne,
Çünkü devam ediyor anlaşılmak için esmeye.
İşte ben onun kadar takıntılı değilim,
Anlaşılmak hususuna kalem kağıt var diye.
Kayıt Tarihi : 1.1.2024 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!