Anıl Çelik Şiirleri - Şair Anıl Çelik

Ağlardım gözlerinin uzandığı yerde olmayınca
Gonca gül olup da sende solmayınca
Çölde tek dal olup, gelip bana konmayınca
Gönlümü ömrüne gömer oturur başında ağlardım..

Sol yanıma düştüğün gibi sağıma düşmeyince

Gün gelirde gittiğim yollara dalar gözlerin
Özlemin gömdüğün topraklarında yeşerir
Hasretinin gebe bıraktığı düşlerde gülüşlerin
Sesimden bir türkü, bir şiir aşerir

Ve dağlar yayılır sevinçlerine uzanan yolların arasına

Ağlayamam ben öyle ıslatarak kirpiklerimi
Benim yaşım yasımın topraklarında gürler, yani içimde
Sen benden destansı bir feryat beklerken figan içinde
Koftiden bir hüzün salarım gözlerine
Ben hissettiğime yanarım, sen edemediğine
Alışılmış bir acı tariflensin istersin dilimden

Fani dünyanın kadı divanında yargılanırken sözüm
Cellatların elleri bir masumun boynunda gezinmekte
Güvecin yarası bir duada büzülürken yüzüm
Hüznüm Rahmanın katında bilirim sezilmekte

Benliğimde göğe doğru tırmanıyor bakışlar
Gözlerimde bulutlu bir akşam ile pınarlarım akmaya başlar

Hiç bu kadar dar olmamıştı dünya
Yarin kucağı dünyalara bedeldi güya

Anne,
Kızıl akşamlar ağlatıyor oğlunu
Ufuklardan uçurumlara uzatıyor yolunu
Bir sızı tutuyor mu anne, senin de solunu
Canım acırken, sancırken içim
Anne,

Bir Ağrı var ülkemde
Evlat kanıyla sulanmış bir Kızıl-ırmak
Bir deTendürek üstünde tüten yürek
Tüten yüreğin yasından sızanların doldurduğu
Bir Acı-Göl
Her An-kara bağlar oldu başına ülkem

Şimdi gök yerine gözlerim gürledi gözlerine....
Lakin sen duymayacak kadar sağırsın....

Ve kalkıp geleceğin hiç yok yerinden
Üzerinden geçen bulutlar kadar ağırsın
Dokunsam belki yağacaksın,

Madem ki yoksun bundan böyle
Sustur tüm türküleri,
Avut beni, bana ninniler söyle
Salla kundaklayıp tüm düşlerimi bu beşikte
Uyanırsam ağlarım,
Öylece kalırım bu eşikte

Ay yoruldu da tırmanırken göğe
Lambası sönük sokağın kaldırımına oturdu
Çöp tenekelerinin içinde kedi yavrusu
vicdanlı başlara açlığını duyurdu
Soluk benzli bir ihtiyar kadın araladı kapıyı