Her seferde benliğim sanki bir tayfa
Uzaklaşırken kıyıdan sakin sakin
Sıyrılıp uzaklara kaçmak yalnızlığa
Esiri olmak haftalarca hırçın dalgaların
Fırtınası dindiğinde o kıyılar hep sakin
İçime giren soğukluğu karanlığın kurşun gibi düşen acısı var.
Ağrıyan yüreğimin helak olmuş hayalleri içinde tükenen.
Bitiyor nefesim, azalıyor! Yetmeyen içimde bir kan akışı var.
Tutuşan canım değil canımdan can verip yoluna öleceğim
Biri var.
Dolaşırım mezarları, sadık toprağın altında olanları dinlerim
Güneşten korkar dolanır etrafında
Çok zaman haindir o saklanır arkana.
Dost olmaz gölgesi bile insanın
Karanlık gibi çöker ve gözlerinde büyür
Bütün korkuları takınca ardına.
Gölgesiyle yaşayan bir can düşün!
Elbet; öykünmek için çok sebebi var
Tutmak için yükünü şu dünyanın
Elbet; ne sarih bir yol, ne aydınlık
Her düşünde bir marifet
Her işinde karanlık var!
Ne çok şerefsizliğe soyunmuş insan.
Ne sen gitmeyi koy aklına, sabret
Ne ben sana kal diyeyim aceleyle.
Hiç sokulmasın gitmek o güzel başa
Özür dilerim kırdığım yüreğinden
Gitme kal, özrümü kabul et.
Onları gözüne çarpan ışıklar gibi düşün
Hiç bir arzu nehir gibi akacak bekleme.
Bir ışık demeti gibi gözünden gelip geçsin
Oda dönecek bir gün karanlık geceye.
Arzunun dağında doğup coşkuyla akan
Her heves gibi onunda zevki terk
Yamaçlar gibi sert bir yüzün
derin sularda kesilen yarım soluğu!
Hayatsın, uçlara yürüyen yeşil
köklerden çekilen kimyasın ışığa.
Dağ gibi dediler, başı bir yüce
ölümcül fırtınalar fıtratında var!
Verme derdi, kederi
Boşa ziyan etme!
Bugün benden istediğin
O adam ben değilim.
Çek et benden halimi
Mutluluktan bir nebze
Duyguların arkasından boşalsa da hislerin
Yalnızlığın içinde tüketti zaman beni
Kayıp gecelere sor artık belki bulursun
Kaldıysa benden sana o eski günleri.
Çok zaman çektiğim acılarım var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!