Bir zamanlar çok sevmiştim
Onunla hayata bağlanmış
Sımsıkı tutunmuştum
Her anımda onu düşünürdüm
Geceleri bir başkaydı
Sabahları daha bir başka
Sevgi varken
Bu sevgisizlik niye
Ağızdan bal damlatmak varken
Zehir kusmak niye
Kini öfkeyi kırmak varken
Daha iyi bir insan olabilirim
Sokakta gördüğüm her çocuğun başını okşayabilirim
Daha iyi bir insan olabilirim
Sahipsiz gördüğüm her hayvanın karnını doyurabilirim
Daha iyi olabilirim
Gördüğüm her insana gülümseyebilirim
Erkeklerde ağlar
gözden ırak tenha yerlerde
erkeklerde ağlar
bazen bir kadının dizlerinde
bazen bir şiirin dizelerinde
bazense kendi sessizliğinde ağlar...
Sen!
güldürdüğünü sanan kişi
ağlatıyorsun...
yüreğimi her defasında yaralıyorsun
Sen!
teselli ettiğini sanan kişi
Sen de haklısın sevgili, eğer sevseydin
bunca şiiri sana yazmayacaktım
uçan kuşlara
uçurtmalara
belki de neşeli çocuklara yazacaktım
Yetmiş iki seveniyle çıktı yollara
susuz kaldı isyan etmedi Allaha
ağladı kerbela, büründü kanlara
hani, hani Hüseyinim nerede
o damak nasıl dayandı susuzluğa
Beş para etmez bu hayatı yaşamak
Çirkini kötüyü görmek
Söylenenlere sessiz kalmak
İçe atmak içte toplamak herşeyi
Dışa vuramamak
İçte canlandırmak bu acı sahneyi...
Biri ordan bağırır
biri burdan çağırır
Ah bu kalbim de acı artar
kalbim parçalanır
biri ordan dokunur kalbime
biri burdan soğuk elleriyle
Sana yazacağım şiirler
Kelime israfıdır bundan sonra
Söyleyeceğim ağıtlar türküler
Ziyandır bana bundan sonra
Ağlıyorum görmüyorsun
Yazıyorum bilmiyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!