Mecnun da ki olan gözler,
Keşke bende olmasaydı.
Zemheri de açan güller,
Keşke birden solmasaydı.
Gönül gözüm görmeseydi,
Istar kurdum gönlüme,
Tarak vurdum özüme,
Dostluğu yüreğime,
İlmek ilmek dokudum.
Taramaz ki ipleri,
Herkes kendi geçiminde,
Kim düşünür Yapalağı.
Ağır koku nefesinde,
Kim düşünür Yapalağı.
Yaraları kanasa da,
Gönül selim doldu taştı,
Seni yüzünden yüzün den
Ummanlara doğru aktı,
Senin yüzünden yüzünden.
Ne vardı ki, sanki cefa,
Otuz dokuz can parçayı,
Feda ettik yine bugün.
Pamukova Sakarya’yı,
Feryad ile yıktık bugün.
Haydarpaşa tren gar’dan,
Şu gönlüm binlerce yara sardı da,
Bunu hiç sarmadı dağladı beni.
Yalvardım ağladım ırmağa döndüm,
Sana olan sevdam çağlattı beni.
Mecnun’dan Ferhat’tan eyledin beni,
Gönül yasak dinlemez ki,
Ecel zaman beklemez ki,
Herkes kıymet bilemez ki,
Senden başka sevemem ki.
Yar olurum yar’dan yana,
Bir zamanlar sende beni,
Sevmedin mi sevmedin mi
Sen de bana canım gülüm
Demedin mi demedin mi.
Ne oldu da birden böyle,
Şimdi gittiğime bakma,
Tekrar geri geleceğim.
Ardımdan boş ağıt yakma,
Tekrar geri döneceğim.
Ah İstanbul bin devire,
Silifke’nin dilberleri,
Nazlı olur cilveleri,
Gamzelidir gülmeleri,
Gamze yüze yakışırsa.
Boyu posu endamına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!