Yüce dağda şahin uçar,
Uçar ya! hep derdim açar,
Aşkın beni yüksek yakar,
İn yanıma söndür beni.
Yanıyorum söndür beni!
İnsanlar çoğalmış düzen bozulmuş,
Ar namus kalmamış haya yorulmuş,
Onur desen zaten Ay’a konulmuş,
Velhasıl dünyada sonumuz gelmiş.
Binayla zinayla çoğalmış çirkef,
Sevdan sana düşman olmaz,
Gönül seni silmedikçe.
Seven insan pişman olmaz,
Duygular tam ölmedikçe.
Ne Aslı‘sı ne Leyla’sı,
Görücü usulü güzelliğini,
Anlattılar tek tek özelliğini,
Met ettiler ceylan tazeliğini,
Bakmadan gözüme özüme düştün.
Bir anda tutuştum uzaktan ağrı,
Koşarlar hep ilden ile,
Onlar halktır onlar Ozan.
Düşerler hep dilden dile,
Onlar halktır onlar Ozan.
Kimi gurbet ellerinde,
Gönül bu senin halına,
Ben mi yanam o’mu yansın?
Sevilen sensin aslında,
Ben avunam öyle kalsın.
Çekerken ben her cefa’yı,
Saz çalamda dertli teller inlesin,
Tez çalamda dertli El’ler dinlesin,
Gönülden sözlere diller neylesin,
Ben çalarım sazım inler derinden,
Kalbim küt küt atar oynar yerinden.
Sazın vurdun bam teline,
Ne geçti bilmem eline,
Perde perde lime lime,
Yan haline şimdi gönül.
Yaren oldum ben kaleme
Asi olan kullarından değilim,
İyimin kötümün sebebi vardır.
Her türlü cefana hayırdır dedim,
Günahın sevabın sebebi vardır.
Semazenler gibi semaha döndüm,
Neyleyim köşkü sarayı,
Sen benim olduktan sonra.
İstemem pulu parayı,
Sen benim olduktan sonra.
Gönül gözüm gördü seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!