Yarım olamam ben.
Yarım dost,
Yarım arkadaş,
Yarım baba…
Hiç yarım olmadım, hayatta;
Hatta yarım gölge bile.
Bizim eller yaylasına yürümüş,
Tez gidelim o göçlere erelim.
Dumanlı dağların karı erimiş,
Çiçeğini soldurmadan derelim.
Koyunlar sağılır, kuzular körpe;
Yok
Bir güneş doğacak
Her günkü gibi
Mutlu bir doğaya ışık tutacak
Belki bir bulut önüne durup
Tüm bu sevinçlere gölge olacak…
Nedense; sevinci yazamıyorum?
Çok üzüldüm amma: kızamıyorum...
Kırıp, döküp oyun bozamıyorum...
Benim azıcığım; görmen, çok sayın...
Yoruldum, usandım; beni yok sayın...
Dünya kurulmadan doğmuş kötülük,
Sade can taşıyan yozdan, yozundan.
Yaşam için benimsenmiş katılık,
Gün seçilmez olmuş tozdan, tozundan…
Kötülük filizi koca dal olmuş;
Zamane gençleri bir başka insan:
Bir sahibi pişman, bir kendi pişman…
Memnun etmek çok zor, nereye koysan?
Emek veren pişman, kendisi pişman…
Okumak onlara: boşuna uğraş,
Aşk diyerek
Aşkı soruyor dost dosta acaba nedir diyerek
Aşkı kim tarif eder ki birbirine dur yiyerek
Aşıkın bil sen derdini bir gönüldür istediği
Ben aşığım sen bilirsin al istersen vur diyerek
Bağlar
Feleğin kahrı elinden Gülşen deki bülbül ağlar
Gönül çaresiz yaralı bülbül ağlar gül de ağlar
Be hey nadan söz nedir ki sarf ettin dökerek dilden
Muhabbet se gönüldedir gözde bağlar dil de bağlar
Bana Ait
Bir ömür yaşıyor herkes iyilik insana ait
Ben alsam güzelin gönlün çirkinlikler ona ait
Kaderim karaysa neydim yazanı ben miyim peki
Yaşıyorum yaprak misal yolum yaradana ait
Beddua
Yar ile yandım kavruldum
Toz oldum yelde savruldum
Çamurlar ile yoğruldum
Böyle soğudum yurdumdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!