Ali Kılıç Kakiz Şiirleri - Şair Ali Kılı ...

Vahiy Allaha uzanan bir yol.
Kalbi yerinden oynatacak,
Ruhu sarsacak kudrette,
Kalbin soylu meyvesi.
Önümüze konmuş ilahi sofra,
Tevhidin süsü ilahi buyruk..

Hayır ile şer hak ile batıl kavga eder, bu sırra erilmez.
İşte Beytül Haramın ilâhi sınırları, ihramsız girilmez.
Saygı göstermiyenlere, şefaat eden, kimse bulunmasın.

Aşağıdan yukarıdan cem olup geldiler Safa tepesine.
Hakarete varan sözler söylediler Güzel peygambere.

Oğul, akıl durur kader yol alır bilmelisin.
Zorluğu yenmek çok zor, az gülmelisin.

Buna olta derler, bir adım gitme sakın ha.
Anne balık nasihat ediyor genç oğluna.

Tarihin yüz akı,
Bu aziz milletin,
Başında geçmiş acılar,
Hüzünler, nice kayıplar,
Sevdalar, kahramanlıklar var.
Bu asil Millet,

Vuslat arzusuyla, tutuşmuş gönlümüz,
Taze duygularla sevilen gönül gülümüz.
Göster görelim yüzünü canım peygamberim.

Şefkat dolu bakışların gönüller doldurur.
Güzelliğin bir sır. Ey Arş’dan gelen nur!

Vahamet hep aynı, kanlı ifrit yakıp yıkıyor.
Hainlere arz yetmiyor, fezalar parselleniyor.

Sataşıyorlar mazlumlara bu ne küstahlık.
Bu dönüşü olmayan kalbe yerleşmiş sapıklık.

Bu millete inananların bize sevgisi yeter,
Buram buram Anadolu, gönlümde tutuşur tüter.

Her varlık sesleniyor kendine has lisanı pâk dille,
Kalbin ne katı, yağmıyorsan,hiç değilse gürle.

Rahmetli hoca çok kızar kötü söylermiş,
meşhur hocanın söylemini hatırladım.
Hocanın kötü sözlerine ve kızmasına içerleyen bir zat
hocayı kadıya şikayette bulunmuş.
Kadı, hoca efendiyi huzuruna celbetmiş,
sonra istintaka başlamış.

Hırs bitmez, şu uzağa düşen emeldir.
Giden gelmez,bu yakına düşen eceldir.

Niçin söndürür göğsünde ki nuru,
Ölüm her ferdin mukadder sonu.

İki sıçan yürürler yol kenarında peş peşe
Nerden bilecekler, duymazlardı endişe.

Olmaz deme, hayvanda olsa vardır derdi.
Çıkmaz mı! önlerine koskoca kara bir kedi.