Ali Kılıç Kakiz Şiirleri - Şair Ali Kılı ...

Büyük hünerdi, arafe günü yıkanmak yunakta.
Sevinçten yatılır mı o gece kardaş, kaldık ayakta.
Ah! Çöreğine doyamadığım, o bayramlar nerede.

Meğerse erken gitmekmiş, temiz elbiselerle.
Dinlesene, tekbirler getiriyorlar, besmelelerle.

Nerelisin diye soruyor komutan askere.
Komutanım Gazi Antepliyim.
Yine sorar bir diğerine,
Maraşlıyım komutanım diyor. Komutan çat vuruyor.
Oğlum Kahraman Maraşlıyım diyeceksin.
Bitişiğinde de, Çorumlu bir asker varmış.

Ey göklerin, yerin Rabbinin övdüğü!
Tamamlanmış vahiyle sevinc duyduğu,
Gül kokusu, varlık nuru Peygamberim.

Ey gönüllere yakın, kalblere sevgili!
Ey enbiyalar serveri, alemler sevdi seni.

Saklayamam gerçeği, gönüller yeşerten dalsın.
Göz yaşım kurumuyor,sen ecdadımın mirasısın.
Dağına taşına göz dikenler, avuçlarını yalasın
Kalbimin baharısın, emelsin, ey canım İstanbul!

Cihan sözünü dinlerdi üç kıtaya hükmeden sendin.

Ürpertiyor insanı korkular, her gece.
Rastlarsın çığlıklar atan yaşlı gence.
Kalbim buruk gurbetteyim senelerce.

Gördüğüm hep yaşlı nesil beşikler boş.
Ay bile doğmuyor ışık yok, geceler loş.

Hazırlarız öğleye yaprak döner,
Terle dur bunun neresi hüner
Yanar mı gazyasız fitilsiz fener,
Terini silmek için peşkiri alda gel.

İçtikleri sprait,fanta,Turka cola,

- Dursun,
Hele kendumu bir tanutayum.
Dedemun dedesinun dedesu,
Nuhun gemusuna binduğunu deyler.
Dedemun babası, 4. Murat’ın yaveriydi,
Asil zâde Ahmet paşa.

Hazret-i Zeyneb r. anhâ Rasûlullah s.a.v. efendimizin ilk kızı ve ikinci çocuğu… Kızlarının en büyüğü… O, Mekke’de dünyaya geldi. Zeyneb gün geçtikçe büyüyor. Evin içine neşe saçıyordu. O, fıtraten pırıl pırıl bir ahlâka sahipti. Çocuk yaşta İslâm’la şereflenen ilk genç kız… Annesinden aldığı üstün bir terbiye ile evi çekip çeviren, kocasına hizmette kusur etmeyen, becerikli, nezâketli asil bir hanımefendi…

Evde diğer kardeşlerine ablalık yapıyor, onların hizmetini görüyor ve anneciğinin yükünü paylaşıyordu. Hizmetiyle gelin olacak olgunluğa ulaştığını gösteriyordu. Hale’nin Ebü’l-As adında kendisiyle yaşıt bir oğlu vardı. Hz Zeyneb r.a. Hale nin oğlu, Ebul As Rebi ile, yani teyzesi oğluyla evlendi. Ebü’l-Âs sıcak bir yuvaya kavuşmuştu. Zeyneb’i çok seviyordu. Mutluydu ve mesûddu.

Ebü’l-As İbni Rebî herkesin güvenini kazanmış, kimsenin hakkını üzerine geçirmeyen, dürüst bir tüccardı.

Risaletin özünü kavrayan,
Ey şuurlu insan!
Sürdürdüğün bu kullukla,
Peygamberin sevgisini
Doldur kalbine.
Yükseklerden inmiş, bu Kur’an-ı

Küçük bir çocuktum yaylalarda,
Azda olsa yatamadım kayrolada.
Yorgansız yatılır mı ıslak çadırlarda,
Kulaklarımda hep koyun kuzu sesleri.

Tırnak kestim topladım saç telini,