Yenildim zor olan yaşama
Hayat denen kaypak kavgaya
Birde birde gülüm sevgine yenildim! ! !
Düşdük zamansız yollara
Şafak sökerken dağlarda
Umudu öyle yitirmişimki
Şu göz yaşları içinde boğulup gidiyorum
Baharı beklerdi kalbim
Fakat yenildi bu amansız fırtınada.
Uzak sehirlerin ışıkları arasında
Yürü ıssız kaldırımların
Islak ve gevşek taşları üzerinde
Düşünme geride kalanları
Ve bir de seni üzen aşkları.
Güneş altında kavrulan toprak
Sanki ölüme koşuyordu
Çırılçıplak bir beden
Yalınayak bir yolda
Dudağı çatlayan toprakları geçti
Ama yorulmadı yürüdü yürü....
Sanki ölüme koşuyordu
Öyle bir devir ki
Ne gökyüzü gördü
Ne yeryüzü böyle bir ihtişam ve zerafet
İşte o şehri istanbul.
Denizden çekilen kayılar
Sen benim baharım
Geceleri sığındığım kapım
Sen ağladığımda omuzuna dayanıp
Güçüyle dağları yerinden oynattığım
Sen sevgilim
Karanlik olsada gecelerim,
Ayaz olsada günlerim,
Güneş teninde inatla doğacak.
Hayatıma ve dünyaya bir kez daha haykıracagım
Seni seviyorum.
Ben gül desem gülermisin
Tutarmısın gözlerimden düşerken
Senin sevdana tutarmısın tekrar
Söylermisin o ıkı kelimeyı
Senı sevıyorum.
Ölen sadece bendenleriydi,
Fikirleri ölmedi.
Haykırışları kalmadı teneşirde
Denizler döndü okyanusa.
Onurlu bir kavga neferiydi
Gözlerde korku,hasret
Sanki zaman durmuştu
Aylardan ağustosdu
Yaz güneşi bedenimi kavuruyordu
Günlerin 17'siydi.
Bedenim enkaz altında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!