Yıldırımları üzerimize gönderdi
Geceleri üzerimize çöktü
Yıldızlar söndü
Günler yakar bizi
Tanrı bize küstü
bugün karar verdim
çok yalnızım besbelli
şu garip deniz gibi
uçuşan martılar bile sanki
dalga geçiyor benle
yalnızım umudu yitirmişim
Çağlayan halkımın elinde
Bir zaferdir yaşamak.
Her zülme direnen,
Bir savaştır yaşamak.
Zindanlarda çürüsekte
Bir haykırıştır yaşamak.
Üşüyor bedenim ve ruhum,
Karlı topraklarla örtün beni.
Garip anama söyleyin ağlamasın.
Umudum göçüp gitmektir faniliktir.
Aç kollarını Azrail geliyorum
Şu genç yaşımı alın benden
Puslu bir gecenin sabahı,
Ölümler kol gezen devriyeden farksız.
Ay süzülüp pencereden girerken hücreme,
Gardiyan sürgü vurur kapıma.
Şimdi beynimden kalbime,
Beni düşün bir gece yarısında
Issız sokakların arasında
Kör bir çıkmazlık içinde
Ve birde beyninin içinde.
Beni düşün; haykıran ve ağlayan gözlerde
Fabrika çıkışı çıktık yorgun
Yüzlerde isyan
Gülmek bile zordur
Acı içinde..
Saat aynı ayrılık
Hüzün doldu odam
Yagmurda ıslanan bedenim
Üşüyor yüreğim
Sen yoksun mevsim sonbahar.
İliklerime kadar ıslanmak
Boşvermek kolay olsa
Çoktan boşverirdim
Melekler bile isyan eder
Şu garip halime
Yoruldum hasret bahçelerinde
Bir kar tanesi düşer ellerime adı ayrılık.
Savrulur gecenin bi kuytuluğunda,
Bir kar tanesi masum ve tek,
Düşer avucuma adı yalnızlık.
Güneş sıcağıyla karşılasada bizi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!