Yok olmanın çığlığında
Bagırmak avaz avaz
Yalnızlığın kollarında
İşte ben umutsuz.
Duyumaz halen sesim
ne bir arıyan ne bir soran
yorgun yalnız biçare
nereye gitsem ne bir ses
dalgaların koynunda ben ve umitsizlik..
yorgun yüzüme çöktü
Yağmur olsam gözünde büyüsem,
Güneş olsam teninde solsam.
Ateş olup bedeninde kavrulsam.
Bu dünyada vazgeçmem senden.
Ecel olup canıma kıysan,
Sana Deniz değmiş küçüğüm
Talihsiz biryolda
Ölümün kucağında
Ak kefen mi? giyecektin
Küçücük yaşında.
Kan doğarıyıp çorbama
Ekmeği katık yapacağım
içine senden bir düşünce atacağım
Birde yaralı kalbimin ümitsiz
Ve amansız çırpınışları
Elimdeki silahı
Özümde türküler ve sevdalar
Hak aşkına dost aşkına
Yasdayım bugün
Simsiyah giysilere sarın beni.
Radyoda duymuşum ölmüş
Bir garip dalgayım
Şu sevda denizinde
Sensiz yalnız biçareyim
Adı kalbimdeki dağların doruklarında
Şimdi uzanıp kulağına
Sevme bırakıp gideceksen
Saksıdaki çiçekleri solduracaksan
Beni böyle bırakacaksan
Sende sevme beni.
Sevme yorgun yılları geri vermeden
Ay ışığı süzlüp girerken odama
Karanfiller dikmisdim saksılara
Acı ile kavrulan yüreğimle beraber
Göz yaşlarımla suladım onları.
Gece usul usul doluyor hücreme
Hüzünlerin sessiz gemisi yüreğim,
Zamanı geldi gidyorum.
Umutsuzluk kıyısının yalancı tutsaklığında.
Şimdi kara fırtınada savrulan,
Bir yaprak gibiyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!