Bitmeyen mevsimleri yaşıyorum
Düşen çiğ tanelerinin bitmeyen puslu yalnızlığında
Hüzün,hazan birleşmiş güz yemiş sol yanı
Ağaçlar çıplak yapraklarını dökmüş
Bir yanı utancıyla kalmış ortada
Bir yanı yeniden doğmak için köklerini salmış toprağa
Kar tanesi gibi yüreğim
Raptiye ile tutturulmuş resmine bakan
Mor bir asma filizi gibiydi gülüşün
Hafızamda kalan
Aslında
Çatlamış nar gibiydi gülümsemen
Yağmur olup yağacağım düşlerine bu gece
Bir gülle geleceğim
Ve gül kadar narin bir kelebeğin kanadında
Kopar beni diyeceğim, kıy bana
Kırmızı gözyaşlarıyla ağlayacağım önünde
Sis olup çökeceğim düşlerine bu gece
Şafağın doğduğu yerden el sallasa
Kızıllığın içinden bir sabah vakti ağır aksak gelse diyorum
Güzel günleri konuşur gibi bakışsak
Sarılsak; ellerimiz kenetlenirken
Yürüsek kolkola çığlıklarımızla
barikatın başına
Anlaşılmaz duygular içindeyim
İçimde bir boşluk
Sussam diyorum susamıyorum
Bağırmak istiyorum bağıramıyorum
Her harf,her kelime,her cümle
Karmaşanın içinde dilime getirmiyor demek istediklerimi
Dört yanım ateş,
Genede esiyor rüzgarların
İklimlerim ateş gibiyken
Kar altında çocuk gibiyim.
Sevdam özgürlüğüm benim
Paslanmış prangam
Gecenin en koyu deminde alacakaranlık kızıllığında
zemheri bir kışta düşüm döşüne yaslandı
yaralandı çocukluğum
künyemi yaz duasız aşka
tenim sana yabancı ütopyada görmez yarını
al benden öksüzlüğün nazarını
Irmaklar kurusaydı./Denizler olmazdı..
Ormanlar olmasaydı..
Yılanı,çıyanı
Etçili,otculu
Börtü böceği olmazdı..
Gül olmasaydı./Bülbül kime dağlanırdı
Karanlık düştü güne,güzdüz ağlarken geceye
Ay yırtıyor bağrını karanlığın düşürüyor ışığını masmavi denize
Her yakamoz türkü tadında geliyor dilime
Bütün kelimelerim dökülüyor yüreğimden yüreğine
Gecenin karanlığında yanan ışığım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!