yatak aynı yatak
koltuk
merdivenler
üç aşağı beş yukarı kaldırım
çorbacı aynı
yokuşlar inişler
Eğer bir başkasının sözüyle değil, ama, kendi kararınla kalmaktan vaz geçmiş, geri dönecek noktayı çoktan ardında bırakmışsan yapacak daha fazla ne olabilir ki? ? Olmamalı da.. Ne benim adıma, ne senin, ne bir başkasının... Sıradan olmayı bir türlü beceremeyen, beceremeyecek naturaların dönüp dolaşıp geldiği - geleceği nihai yaşam kıyıları, sonu görünmeyen uçurumun kenarı.. Er veya geç. Birkaç yıl eksik, birkaç yıl fazlasında.
Her ne kadarı yaşanmışsa, bir ömür boyunca, elinden emaneten tutanların o an ardından öylesine bakmaktan öte bir şey yapmadıklarını, gidişine ne kadar kayıtsız kaldıklarını görecek, anlayacaksın dipsiz kıyının yamacında; ılık rüzgarının yüzünü okşayan, seni sonsuz kollarına çağıran fısıltısında. Bedenin, olmayan kanatlarında havalanırken, ardından birileri tek tük göz yaşına yatacak, ama gidişinden dolayı değil sana, senden alacakları daha pek çok şeyden eksik kalacaklarının bencil damlalarına...
Toza toprağa karışacak önce düşüncelerin, hayallerin, umuların, bilgin, deneyimlerin, yaptıkların; yapmak istediklerin. Sonrasında, geçmişte bütün çabalarına rağmen bir türlü anlaşılmayan aklın, ruhun, tenin bir ağacının kıvrım kıvrım büyüyen gövdesinde, kollarında hayat bulacak, yavaş yavaş yaraların onlarla kabuk bağlayacak; sana tutunmaya çalışan bir tutam otunu basacaksın bağrına; zamanı geldiğinde açan çiçeklerin ebruli renklere boyayacak ruhunu; toprağına düşen tohumlara gelen kuşlar, kanatlarına doldurdukları rüzgarlarıyla dağıtacaklar sessizliğini..
ışığı görememekten yakınıyorsan
başını kaldır!
güneş başın kadar yakın yerde
bulaşmaksa amacın derda belaya
ayağını batır!
çamur tabanın kadar yakın yerde
yerden kesilen ayaklarım
güvenerek tutunduğum kanatlarında
salınanımdı
ters yüz edendin dünyamı
başımın yerle göğü arası
çocukluğumun anısı
hayata doğurulmamın
başlı başına
muhteşem bir bağış olduğunu
biliyorum
ve ama
ana rahmine tutundurulmamdan
takılır kalır uyumazlar notaların ardışığına
bir daha ve yine
karanlık yankılanır
düş sürçer
can çekilir
karışanın yokluğunda
yine kavak yelleri esmeye başladı
biyerlerimde
tövbe!
toprak mı çekiyor ne? :-)
bir başına gecelerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!