Biz ada olamayız sevgili
birbirinden kopuk hani ege adaları gibi
öksüz sayarım ben bir kara parçasını uzaksa karasından
sanki elinden tutulup uzağa bırakılmışlar gibi
deniz en çok onları korkutur
yükselip yükselip gün aşırı
Her aklıma geldiğinde
uzun kaldın biliyor musun;
fotoğrafları çıkarttırdın anılardan,
şarkılarına bulandırdın dilimi;
hani bir yağmur zamanı
ana ait şarkılar mırıldanmıştın onlardan işte/
Ey akşam
sen hangi akşamsın;
az faturası gelsin diye ışıkların erken söndürüldüğü
bir varoş evi de sana akşam der,
saray yavrusu boğaz vilları da,
ayrılan içinde akşamsın,
Gitmek aşkta bir olasılık;
uzaklaşmak bazen insanın kendisinden de/
Ay güneş dahi bırakmaz mı gökyüzünü o kadar severken,
bırakmazlar mı bulutların içindeki saltanatlarını;
elini bile bırakır işte insanda sevmenin
düşünden uyanır gerçeğine katar kendini yaşamın,
Kimse sana anlatamaz yalnızlığın saltanat olduğunu;
unutulduğunu herşeyin zamanla/
Şarkılardan şiirlerden çıkaramazsın “Ayrılık yaman kelime”
kan kurur yarada, aşk yurdu bilmiştir yüreğini;
saçlarını dağıtan hiç bir zaman rüzgar değildir
ve ellerini ısıtan ateş,
Çocukluğun geri gelsin istiyorsan;
şekerleri sev, bir daha şekerleri,
Yeni alınmış bir ayakkabıyı yastığının yanına koy;
bağırsın kokusu,
bayramların olsun yine/
Annen artık yoksa benim gibi,
Sana biraz da coğrafya anlatayım karanfil;
biraz dağların beyaz karlarla,
akarsuların denizlerle,
ilkbaharın yazılarla,
çiçeklerin gökyüzüyle,
buluşmasından söz edeyim/
“Öyle” yalnız söylenince ne zavallı hocam,
oysa “Öyle ki” tek başına öykü
“Ben” deyince insan kendisi sadece,
“Ben de” derse onun yaptığına katar kendisini...
Akşam olur
bir kapının zilinin çalması kadar hüzün;
kim o dediğinde,
hiç benim diyemeyenlerdir işte
nedenleri;
yalnızlığının…
Gidemezsin dedikleri zaman gel;
İmkansız dediklerinde,
ayıp duvarlarını ördüğünde sabahın,
kimsenin görmediklerini al gel/
Çevredeki sesler kimse kimseyi sevmesin diye,
Sokaklar kimse el ele tutuşmasın diye bu kadar dar;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!