Kimsesizlerin şehrinde senin yüreğinle,
Yalnızlığımı paylaştım bu gece.
Makus yalnızlığımı bir parça sildim seninle,
Ordan burdan konuştuk, dertleştik sessizce.
O puslu ve soğuktan şubat gecelerinde,
Bu dizeleri yazarken içimde kalanları
Anlatmaktır amacım.
Hak yolunda bu dünyada mücadele eden
Herkes olur baş tacım.
Çaldı ayrılık çanı,
Şehrin loş ışıklarında
Özümün bir yanı,
Kaldı yarin yanında.
Yarsız hayatın gaipliği,
Uyurum; rahat bırakmaz uykuda
Dolaşırım yalnız; izi yollarda
Düşlerle yaşamaya alışamadım;
Yüreğimde sızı; sesi kulağımda.
Yalnız kaldığım bu sokaklarda
Bir ben varım gazete okuyan,
Herkesin beni anlamadığı anda
Bir ben varım sensizliğe yakaran.
Karanlığa saplanan ruhumda
Eski dönemlerimizde hanlarımız vardı.
Hanlarımızın hepsi birer kayhandı.
Onlar birer alpti, erendi.
İllerin üstünden bolluk, bereket eksik olmazdı.
Nice zorlu dönemler atlattık, onlarla.
Yazıyorum yine
Her zamanki gibi.
Anlamayacağını bile bile
Alıyorum elime kalemimi.
Sana benden başka yar yok mu dersin,
Bu sahte düzenli dünyada
Kimse anlamazsa seni
Onarmaz kimse, haykırsan da
Kırılan hassas kalbini.
Kimse dinlemediğinde seni
Sen gittin karlı bir Nisanda,
Milyonlar kaldı arkanda.
Hüznünle ağlaya ağlaya
Kaldılar ardından Ankara'da.
Neden bıraktın bizi Başbuğum?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!