Az'ı olan fakir, çok olan zengin
Denilir dünyada , sözler içinde
Bak, herkes misafir durduğu hergün
Yanılır dünyada gözler içinde
Kimse kaçamaz ki desin uzaktır
Kalem var, diyecek söz olmayınca
Kağıda, deftere boş yazılmıyor
Kederlenip içten göz dolmayınca
Öyle zor yüzlere yaş süzülmüyor
Umutla, sabırla beklerim günü
Yar, ayrı olsak da biz bu şehirde
Hala içim tüter, yakılmış artık
Kavuşur, aksakta ayrı nehirde
Aşk yağmuru bize dökülmüş artık
İstanbul, İstanbul oldu olalı
Herkesin, bu ömrü elde dinamit
Doğarken, çakılmış ucuna kibrit
Sonu bilinmiyor, ne kadar şerit ?
Ne zaman patlarsa beden gömülür
Kim gelirse gelsin, belli yaşına
Yok, dünya;değerin gönül kapımda
Dönüp aldatırsın bekleme boşa
Bak hayat geçici ömür yapımda
Çekemem kahrını yükleme boşa
Büyütmem dünyayı bakmam hoş gözle
Gördüm yaprak döktüğünü
Sonbaharmış, kışa gider
Yer, içersin ektiğini
Kalan, kurda kuşa gider
Bu dünyada nasip olur
Herkese verilen bir ömür, dostum
Bu dünya içinde, can pazarında
Temizle kalbini sil süpür , dostum
Sevgi kirlenmesin bak üzerinde
Neyin var, neyin yok kendin bilirsin
Gönlüm dalıp yatmış kış uykusuna
Kelepçeler takmış aşk duygusuna
Varmış her gecenin bir kuytusuna
Maziyi toplamış hesap görüyor
Bu gönlüm sarılmış çaresizliğe
Duygu denizinde kırıldı kalbim
Kıyıya çekilmiş sandallar gibi
Dalgalar yüzünde yoruldu kalbim
Gözlerim ıslak kumsallar gibi
Yar unutmuş beni sildiği kadar
Çalışıp yaşa hep alın terinle
Bak kazancını yolda bulmadın
Sev ki Yaradanı bütün kalbinle
Hayatı, canını kulda bulmadın
Gönül, göster her an sevgi duygusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!