Seçilmemiş bir yaşamın içinde
seçtiğimiz dertlerle boğuşuyoruz.
Kanatsız iniyoruz yeryüzüne melek misali;
Alnımızda kaderlerimiz.
Sevgileri yüreklerinde anne babamız,
Can ile cananı yalnız bıraktık
baktık ki birbirlerine sarmal olmuşlar
ruhları öyle kaynaşmış, öyle yakınlar ki
iki ayrı bedende BİR yürek olmuşlar
Yollarımıza kar yağar bazen
üşürüz korkulardan.
Kulağımıza küpe olur yaşanmışlıklar
yaşamın cetin ceviz anlarından.
Kucağımıza yığınla anı dökülür
tarih yapraklarından.
Ezelden beri
tanıyor gibidir
insan kendisini
ruhu aktığında evrene
başlamıştır ömür seferi
ebedi duyguları tadar
Dilden yaralandık zaman zaman
oluk oluk kanadı yüreklerimiz
Sevginin kutsallığı adına
yine devam etti hislerimiz
Ey! Sırça köşküne sığınan zalim
Yamaçlarına gül yakışır ruhunun!
Hep olumlu hep neşelisin,
İrem bağından mı gelir güzel kokun?
Melek kanatlarındaki beyaz mı tenin?
Gülüşlerin aydınlatır günü ve geceyi.
Sol yanıma ağrı girmez sen varken,
Beni çağırmayın ağıtlarınıza
kan damlarken acılardan
ölünün kefeni ak ketenden
sarkıyorsa yerini beğenmek için
mezarın kenarından
öldürür bu manzara beni
Umudunu seyreder insanlar
şekil verirler yaşamlarına
çok uzak sanılan şans
belki de bir adım uzaklarında.
Ömür,
uçsuz bucaksız engin bir deniz
Musallada uyut hırslarını sonsuza kadar.
Bir cennet düşle ve bin çalış bu alemde.
Her can hür doğar kainata,
tutuklu yaşar nefsinin sinesinde
ve soluğunu yitirir ölümün pençesinde.
Yumuk yumuk bebekken
Buz yataklarda uyuttuk hasretin ateşini.
Ellerimizden kayıp giden zaman
saçlarımıza ak sürdü hesapsızca.
İçimizde yeşil tuttuğumuz sevgi
beyaz yığınlarda inatla açan, asi kardelen şimdi.
Güneşin tüm renklerini sabrımıza çözdük.
duygu yüklü şiiriniz okurken hislerim kabardı anneme seslenmek geldi içimden.evet çocukluktan ölüme herşeyimiz anneler,annelerimiz...nefesimiz...içtiğimiz su...kutluyorum..saygılar...
çok cici samimi içten ve bu içtenliğini dizelere döken tatlı güzel yürekli bir melek o onu çok seviyorum