Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Bir kalem yapmak için kesin dallarımı
sevgiyi, güzelliği yazıp çoğaltayım evrene

Bir kalem yapmak için kesin dallarımı
düşeyim, adaleti sağlayan hakimin eline.

Bir çocuk nasıl kaybeder
hayatın içindeki yollarını
yüreğine yaşamın dikenleri nasıl batar
sevgi cümlesini öğrenip çoğaltamadan daha
nasıl bulaşır alfabesindeki harfler nefrete
hayalleri nerede başlar nerede biter?

Hangi dilsiz zamandan süzüldün yüreğime
yüz sürdürdün ölümsüz aşkın eteğine.
Mil çektim gözlerime
ayrılığa tanık olmamak için,
ama durduramadım akan kanını sadakatsizliğin.
Yoluna düştün arsız güzelliklerin.

Adanır hayat evlatlara
nefisler törpülenir
bir mutlu gülücüğe
nice kahırlar çekilir.

Eller nasırlanır

Kıl payı kaçırmadan hayatın neşesini

çemberini çevir doyasıya

yaşamın kıyısında.

Çiçek falında sen çık, adınla mutlanayım
Tabuları baştan yık, umuda kapılayım
Gülleri tenine sar, huzuru yaşayayım
Sol yanımda yangın var, gönlüne tutunayım

Sevi düştü gönlüme, neşeye bürüneyim

Bir araya getirmeliyim korkularımla cesaretimi
birbirlerinden ders almalılar ve dengelenmeliler
korkumun nedenlerini bilirsem cesaretimi gösteririm
cesaretimin sınırını bilirsem korkularımla başbaşa kalmam

Korkular yüzünden bir çok değer kaybettim

Kahır kasesine mi düştüm?
Vahşet tarlasına mı indim?
Etrafta nefsin azgınlığı SAVAŞ
Etrafta nefsin açlığı KIYIM
Acı çekiyor bana verilen bu beden

Hep! tutkulara yenik düşer can yakıcı sabırlarım.
Şölen heyecanları yaşar senli sırlarım.
Ya! Bende; ebedi demirleyecek harika kalbin.
Ya da! Meçhule koşar gibi olacak, benden gidişin.

Asırlık yorgun dünyada, ilk ayrılık hikayesi değiliz.

Gam perde oluyor yürek sesime
Titreşip ölüyor bahar müjdesi
İsmin har oluyor kalp kafesime
Hızla tükeniyor vuslat müjdesi

Gül dikenleri sen, kanayansa ben