Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Işığını saçarken gözlerin
ruhum sıcağında erir yüreğinin.
Dost sen en gerçek sevenimsin.
Günüme hüzün düşse,
usuma korku;
sen yanımda oldukça

Billurdu ruhumun içindeki ellerin.
Şefkat sunuyordu tenime sıcaklığı.
İlk bakışında bağladı beni gözlerin
Çekip aldı yüreğimdeki yanlızlığı.

Çağımda sevmek varken çıktın karşıma.

Aşklar gömülürken ayrılık dağında isimsiz mezarlara
Eylül döker gözyaşlarını sadece......
Doğa anlar,
yine bir aşık
hüznün örtüsüyle mutsuzluğa dolanmış
Eylül döker gözyaşlarını sadece......

Hırçın ve asi bir kızdır yastığımda gece
kaçırır uykumu adınla başlayan her hece
gece siyah tülünü üstüme atıp şımarır
beni avuçlar dolusu hüzünlerle ağlatır

Gel desem! Gelirmisin sevgili

Bülbül duymaz fermanın, gülşenin güllere dar
Dizde varsa dermanın, az adım atsan da kâr
Tane vermez harmanın, aşkını sarmışsa har
Geçen yorgun zamanın, zülüfte izleri var

Cemaline nur değmiş alamadım gözümü
Aşkımı söylemişken dinlemedin sözümü
Kalbim sana yangındı ısıtmadın güzümü
Kırgınım sana ey yâr, soldurdun gül yüzümü

Bahar dalları çiz benden kalan izlere

Süslemiyor kır çiçekleri düşlerimi.
Benim seni kaybettiğim gibi
yaprak yitiriyor ağaçlar
matem rengine bürünüyor zaman.

Ay ışığı gecenin içinde kırılgan

HAYAT SÜRERKEN

Herşey çocukluğumdaki gibi olsa
Annem ders çalış diye uğraşsa
Bense çabalasam afacanlık yapmaya
Sonra affeden o melek kalbiyle beni öpse, koklasa

HEP NEŞELİ OLSA

Bakışlarında çocuk neşesi vardı
Güldüğünde fark edilirdi gamzelerinin o hoş raksı
İçinde acıdan volkanlar patlasa
Yinede etrafına sıcaklık, neşe yayardı

Pamuk ipliğinde sessizce ilerliyor insan giysisi.
Vuslat anıyla, ölüm anı; tene bürünmüş ruhun gizemi.
Her acı; yangın yerinde yere düşmüş yürek misali
her sevinç; cennet mekanında tatlı uyku benzeri.

Dünyaya masumiyetiyle bir bebek geliyor