Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Bahar tenli sabahlara kalkar bedenim;
Saçlarımda sümbül ile gül kokuları,
Kalbimde kelebek çırpınışları,
Döner müjde ile bana uzağa gidenim.

Hayat; damarda dolaşan kan kadar sıcak

Ayrılık çare mi?
Ayrıldık a canım!
Ayrılan matemde
Ayıran zevkte.

Yalnızlığını kat, giderken yanına

Yâr! Kıl payı yaşanmaz yürekte aşk.
Titremeli hücrelerin sonuna kadar.
Her nefeste, soluğun ciğerini yakmalı.
Gözlerden billur yaşlar akmalı.

Aşk; hayatta kalmanın inadı.

Aşkın tonu, düştü kalbe
Neşe, vuslat, hep içimde
Güller açtı solgun tende
Ben sen oldum, bir biçimde

Canım oldun, gözüm açtım

Bilinmezlerinin dik yamaçlarında
bir patika yolu açsam
ruhunun sıcacık köşelerine doğru.
Ayaklar, eller kanasa keşfederken
vahşi taraflarının çocuk ürkekliğini.

Karanlığa hiç gömülmedi cümlelerim
gün ışığını bulsun diye
kelebek kanatlarına düğümledim.

Ağladım, kanadı ben gibi cümlelerim.
Güldüm, kanatlandı ben gibi neşelerim.

Bir duygu tutuşturdu yüreğimi
öyle bir duygu ki;
yaşadığım günlerdeki kan çığlıkları, kesti bileklerimi.
Ülkemin toprakları şer adımlarla kirlendi,
kurşun sesleri kemirdi beynimi.
Sessiz tanıkları bu olayların;

Döksek suçlarını bir bir cahilliğimizin
kanatır oluk oluk masumiyeti.
Özletir ağlatırcasına zaman;
cebe harçlık,
yanağa sevgi öpücüğü konulan
o en sorumsuz günlerimizi.

Güneş değmemişti teninin nemine
güzelleştirmemişti zaman gamzelerindeki gülüşleri

Yüzünü, karanlığın derinliğine çeviren kadın
soluk almamıştı mutluluğun içinde

Kırmızı hüzünler biriktirme gül yüreğinde,
sevecenlik doğasından uzaktır
kibri elbise seçenler.
Yüzleri hep aldatan sırça köşklere dönüktür.
Kan kokar o şeker dolu şerbet tasları.