Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Yüreğimin acısına daldırdı ellerini
şifa vermek için ruhumun yangınına
tattığım bütün duygulardan daha güçlüydü
titretti benliğimi dokununca saçlarıma

Öylesine onun yüreğine aktı yüreğim

Sen avuçlarımda bir sürü gül yaprağı
sen yalnızlığımda umut ışığı
sen hıçkırıklarımın nedeni
sen solan tenimin mikrobu
savurup atmosferin serinliğine seni
ciğerlerime çekiyorum mutluluk diye

Deliliğiyle akıllılığı arasında sıkışır insan
bazen yalan söyler aynalara
ama aynalardan gördüğüne ağlar çoğu zaman.
Deliliğine sığdırır aklındaki bütün sırlarını
akıllılığına bölüşür bütün yaşadıklarını.
Gerçekler mermi gibidir

ANLAMIYORSUN


Gimişsin fani elbiseni
herhangi bir gün
emredildiğinde

UNUT BENİ

Sümbül kokulu sokaklardan geçtim dün.
Gözümde yaşlar birikti, gönlümde hüzün
Sevdayı yaşarken bitmeyecekmiş gibi hissetti gönlüm
Şimdi maziyi anımsattı bana aşkı anlatan sözün

Gönlüm; küs bakan çocuğun dudak büküşleriydi
Düşüncelerim; keşke! ! Sorgusundaki yüreğin hüzünlü haliydi
Dudaklarım; su diye inleyen çöl bedevisinin çaresiz titreyişi
Sen geldin ya Sevgili! ! ! ! ! ! !
Ellerinde kırmızı güllerle
Yüzünde, hiç küsmemiş mutlu tebessüm

Orak biçti çocuklarının neşesini.
Pamuk şekerlerine çamuru bulaştı sokakların.
Topaç, misket, oyuncak yerine
bıçak sırtlı çile kesti minik ellerini.
Büyükler! ! kendileri de çocuk değil miydi dün?

Bir anlamı olmalı yaşamanın.
Bir al gül taşımalı kokusunda seni cennete.
Bir sevgili, sadakatin bütün güzelliğini sana adamalı.
Azim ettiğin yollarda kapılar üstüne kapanmamalı
gidilecek en son noktayı hedeflemeli ayakların.
Sade bir günde binbir müjdeye uyanmalı yürek

Ayaz yemiş, kırık gönüllerdeki ateş.
Hicranın bıçak dili, bilenmiş iyice.
Menziline girmeyelim öldüren hüznün,
Sevelim sevişelim hayat sürdükçe.

İbrettir görene; kalpsizin zenginliği.

Zamanın bize kazandırdıklarıyla
zamanın bizden çaldıklarının
üstlerini kapatıyoruz,
yüreğimiz derin yaralar almasın diye.
Yaşamın ana kuralı;
yaşamı severek devam ettirmek.