Bir ahhh! ! ! desem bütün benlik dağları yıkılsa...
Hiçbir ölçüye hiç bir kalıba gelmiyor,deli cesareti gerek hakikati yaşamak için,yada çocuk saflığı,yılanı bilmez avuçlar çocuk derler ya,öyle cahili olmak gerek dünyanın,Masumiyet çocuğun kaybettiği bilgenin bulduğu cevher,sanırım o yüzden demişler deli olmadan veli olunmaz diye...aklın başında duracak ve sen hakikati yaşayacaksın yok böyle bir şey,bazı şeylerin bedeli AKLI beden dağının yar'ından aşk mancığına takıp fırlatmak,bir seferde,an da aniden... uçurumun kenarında bekler uçurumu gözlersen uçamazsın..koşup gözü kapalı bilinmeze uçacak kadar deli olman gerek yanmış masumiyetten başka bir şeyi kalmamış olan yada uçmaya aşık,sonun da ölümde olsa uçmadan ölmedim bee! ! diyecek kadar tutkun...
Var mı o tutkun..? Var cevabını verecek kadar duruyorsan yalancısın,OL an çoktan uçtu gitti bile...akıl engel gerçeğe,bir yere kadar evet ama bir yerden sonrası için sana adım attırmayan engel... Akıl seni uçurumun kenarına kadar getiren binek,onun kanatları yok onunla uçamazsın..Zor dersen zor olur zor deme deseler de cehennemden gelen sesler bazen cennetin dinginliğini bozuyor...Ne çok ah ve eyvah hele hele keşke var cayır cayır yanarken huzuru ateşte arayan ne çok can var sesi arşı alaya dolan,oooyyy oyyy
Karabasan olmuş yaşam uyanmak istedikçe basan, ümüğü sıkılan ölecek gibi olupta ölemeyen ne çok can var, bir gün ölseler bile hürriyete dirilemeyecek zombiler sürüsü...
Hepsi ben,ben olmasam yananın ızdırabını,uçanın semahını bu kadar hücrelerimde nasıl hisseder, bilirdim...hepsi tanıdık,hepsi ben... korkuları benim korkum cesaretleri benim cesaretim..Ya Allah,senden sana sığınırım....rahmetin,cehennemi gören duyan gözümü kulağımı tıkasın huzurun da huzurdan başka bir şey görmeyeyim duymayayım bilmeyeyim...
..
Kullanmazsa o millet verilen zamanları,
Alamazsa Dünyada,ektiği hasatları,
Hep elinin tersiyle iterse fırsatları,
Varlığı istemeyen akıl fukarasıyız...
Rabbim her şeyi vermiş,almasını bilmeli,
Doğruyu doğru görüp,o yolda yürümeli,
..
Akıl, bazen beladır fayda bile getirmez,
Batıl için çalışır, Rab’bini hiç düşünmez…
Rab’bin yolunda isen kula kâr getirecek,
Tüm toplum faydalanıp, huzurla yürüyecek…
Akıl en büyük servet kullanabiliyorsan,
..
Akıl değerli nimet koruyabilen için,
Rab yolunda gerekir kullanmayalım niçin?
Mümin için değerli, zalim de gereksizdir,
Zulüm düşünen için akıl tehlikelidir…
Hak için kullanırsan merhamet hâkim olur,
..
ALLÂH(c.c.) oku, diyor biz hâlâ okumuyoruz,
Sorunlarımız ki var hiç düzeltemiyoruz…
Oysa Rab akıl vermiş akıl çok şeyi çözer,
Dertlerimiz azalır sorunlar aza iner…
Merhamet bünyesinde gelişir dayanışma,
..
Neden böyle şımarıksın
Kendini bir şey sanırsın
Hiç kimseyi tanımazsın
Allah sana akıl versin
İnanki çok akılsızsın
Sonrada eli suçlarsın
..
sen
oyun oynarsan
akıl sana güler
akıl
sana oyun oynarsa
herkes sana güler...
..
Rab’bi tanımıyorsa, akıl akıl olmuyor,
Nefsin tuzağına düşüp bâtıla kul oluyor…
Çünkü nefis hissiyle sürükler bataklığa,
Zarara sokmada başlar uzaklaştırmağa…
Rab’bi tanımalıyız ki ruh sevimlileşsin,
..
geçti/ annelerin bahçesinde son nisan sevinci/ geçti/ devrim sanılan o haziran hızla/ geçti/ haziranı anımsatan temmuz yakışıklılığı da
Seni ilk kışta görmüştüm/ ben üşürken sevemedim hiçbir şeyi/ tatillerde okul bahçesini otoparka çeviren zihniyetle/ öldü çocuk sesleri/ ne çabuk diyordun/ yankısı sonsuzdur bazı cümlelerin / ne çabuk/ akıl kazandı / tik tak
Kadıköy'de işaret parmağın bir kapı zilinde kalabilir/ kalır/ Kadıköy'de kapılar olağan ifadelerle açılır/ oysa sen yanılmak istersin/ o kış da geçer/ başka bir mevsimsiz merhaba gelir/ yaşının en olası akıl zirvesiyle/ inançsız bir merhaba /elbette/ geçer hızla
İnsan çarpışmayla değil/ hazırlıksız yakalanınca düşüyor/ üzerinde temkinli olmanın yorgunluğu/ bir çift el ileriye doğru/ ve geri dönük bir baş / o da geçer
..
Akıl fonksiyonlarını, arada bir kullanan düşman; aklını hiç kullanmayan dosttan iyidir...
..
Rab, akıl tahsis etmiş gel onu uyuşturma,
Ne tütün ne de içki, uyuşturucu alma…
Akıl kaybedilirse zihin rahat çalışmaz,
Şu muhteşem Dünya’da bunlar sana yakışmaz…
Lazım olan özgüven sen bunu hiç yitirme,
..
İnsanın şuuru bazen taşıyor,
İnancından öte yere aşıyor,
Zevkinin peşine düşmüş koşuyor,
Akıl almaz şeyler düşünüyorum.
Haramı,helali ayırt etmiyor,
Farklılık arttıkca arzu bitmiyor,
..
Bir akıl bir de nefis, çoğu kez karılmışız,
İrade denilenle, biraz da kayrılmışız…
Akıl Hak’tan yanadır, Hak’ta Rab’bi destekler,
Rab doğruyu bildirir, bâtılda yürüme der…
Nefis akla emreder, iraden zayıf ise,
..
Ne akıl ne de fikir sorunlarımız vardı,
Rab, bizleri affetsin iş hallolmayacaktı…
Neyse ki dostlarımız yabancılarımız var,
Örtbas edinsek dahi bize fayda sağlarlar…
Hiç bilinmez yerler var yardımcı oluyorlar,
..
Ne sen bana mutluluklarını anlatabildin ne de ben sana yaşatabildim onları. Şimdi her şey yarım bırakılmış her şey tutuk her şey kör sağır ilerlerken yaşamda, umudum olasın isterim yaşanamamış yıllara ve yollara beraber gidelim isterim.
Ben mi çok duygularıma aşığım yoksa onlar mı beni hep bi yerlere sürüklüyor bilmiyorum ama sana onunla yaklaşmak geliyor içimden… ne akıl ne mantık ne de kadınca korkular … her şey uzak kalsın artık. hep birileri diyor bana, hep birileri akıl veriyor kendi hayatından aldıklarıyla. Haklılar, belki de haklılıklarını kanıtlama çabasındalar bilemiyorum ama huzuru o özlediğim ilahi olmayan huzuru o kadar hissettim ki içimde şimdi ilahi olana yönelip dua etmek çok daha zevkle yaptığım bişey olmaya başladı.
Şimdi korkularım kaldı geçmişten ta ki bugüne taşıdığım. Az yada çok… ama bunu ne sana yaşatmalıyım nede bunlarla yaşamalıyım. Acının en ağırı bunlar değildir belki de ama acı, acıtıyor işte... yaşanıyor ve kalıyor ve en kötüsü bir sonraki hayatta çıkıyor rengi ortaya.ne desem ne desen boş. Bende ve atamadığım duygusallığımda izleri kalıyor her şeyin. Yaşamdan ne bekliyorum, yaşam bana ne veriyor. terazi gibi aslında. Bir taraf hep ağır kalıyor bakınca. Beklediklerimi yaşayamayınca da hırçınlaşıyorum galiba. Arada bağırmalarım, kızmalarım sensizken içimden geçen küfürleri sayıp dökmem de bundan galiba. Ama sanki iki insan gibiyim. Senin yanında naif, umursamaz ve çocukça bi huzurla yaşıyorum, sensizken sanki dünyanın tüm yükünü bana vermişler gibi. Yada aslında normalim senin yanında ama dışarıda her yerde sanki setler çektim kendime ulaşamasınlar diye ….şimdi ne çok şey bekliyormuşum aslında senden diyorum, onu anlıyorum. Önceden yalnızlık iyileştiryordu ruhumu,şimdi sen! önceden öyle çok çelişki vardı ki yaşamda şimdi dinginliğimin tadını çıkarıyorum.beni iyileştiren insan yaşama hoş geldin ve sanki hiç gitmemiş gibisin hep bu yaşamda hep yanımda hep bana dair izlerle benim yaşamımdasın her daim.
..
Ey varlıkları var eden varlığından haberdar eden gücün ve kudretin sahibi yüce Allah
İnsanlığa vazettiğin emirlerine uymayı nehiylerinden de sakınmayı nasip eyle
İnsanlara da hayvanlara da insanca davranmayı davranabilmeyi ne olur nasip eyle
Ey akıl sahiplerine akıl ikram eden diğer canlıları da fıtratla donatan Allah'ım
Ey kainat sistemini" sümmesteva alel arş" ayeti ile onurlandıran yüce Allah'ım
Irkçılıktan uzak kalmayı tercihin olan kavmi kimliklere saygıyı nasip eyle Allah'ım
İnsanlar arasında insan olmanın dışında hiç bir unvana iltifat etmemeyi nasip eyle
..
tüm göğsümde ki nefesleri alıyorsun, akıl oyunlarımı sıfıra indirgediğim bu günlerde iki çift söze öyle ihtiyacım var ki..
..
DİLDEN GÖNÜLE, GÖNÜLDEN DİLE GİDEN YOL: TÜRKÇE / Mehmet KIYAK*
Dil söz konusu olduğu zaman hep insan söz konusu olmuştur. İnsan söz konusu olduğu zaman da hep dil söz konusu olmuştur. Çünkü insan, her zaman kendini anlatma, her zaman birilerini anlama ihtiyacı duymuştur. Bu bakımdan insanı insan yapan değerlerden en önemlisi dildir, diyebiliriz.
Bireyin bireyle, bireyin toplumla ilişkisi hiç bitmemiş; hiç bitmeyecektir. İnsan, her an hem kendisiyle hem bir başkasıyla hem de içinde yaşadığı dünya ile daima iletişim halindedir. Bu iletişimi de her zaman dille sağlamıştır, konuşamasa, yazamasa bile…
Dil dediğimiz zaman aklımıza çoğunlukla konuşma, konuşma dili gelir; ama insan sadece konuşan bir varlık değil, dil de konuşma dilinden ibaret değildir. İnsan aynı zamanda duyan, düşünen, hisseden bir varlıktır. İnsan konuşamasa da yazamasa da yine de bir dile sahiptir; bu bir akıl dilidir, bir gönül dilidir. İnsan göremese de kulaklar onun görmesini sağlar; insan duyamasa da gözler onun duymasını sağlar. Bunların her biri insan için bir dildir.
..
AKIL
Ey akıl sen hiç anlamaz mısın?
Nefsin kör etmiş âlim sanırsın
Küçük kabında suda boğulup
Deryayı yüzüp geçtim sanırsın
..
Okudukça ilim almaz insan,düşünen beyni olmayınca,
Sevecek gönül bulunmaz,gönül ota konmayınca,
Çare çare aranmaz,insan sınır koymayınca,
Gerçek nedir bilinmez,insan hata yapmayınca.
Gökten gelene Tanrı dediler,bin taş düştü başlarına,
Para için zulüm dediler, yaktılar kaldılar parasız,
..