bir şehir gibiyim
binaları sadece gecekondu olan
okadar çok ki pencerelerim
ışıkta çok giriyor
hırsızda
Kalbim çiçek
Hayat namlusunu uzatmış
Ateş ediyor
Vuruluyor masumiyet
Dökülüyor tomurcuk tanecikleri
Yıllardan 1968
şiirlerimin anason koktuğuna bakmayın
yüreğim kokmasın diye buzdolabına sakladım
................
yitik bir şehir gibiyim
önce kollarımı kaybettim
çıkmaz bir sokakta
sonra ayaklarımı
ıslanmak için girdiğim
aşk denizinde
sessizdi ya babası ölmeden
daha bir sessiz oldu
en çok sevdiği sözcüğü duymadığından
,,,,,,,,,
Halatları henüz kopmamış, saçlarına takılı
Mavi feneri yüreğimde yangın, anne sızısı
Geçecek yüreğimden, dokunmaya kıyamadığım omuzları
Geçmişimin tarihi, içinden doğduğum içim.
Dokunmaya kıyamadığım bacaklarını hüzün kaplamış
Her zaman bir ilk kadın vardır
Sessiz sedasız yok olan
Çevirmek için gidişleri
İlk türküyü ateşe atan
Bir ilk kadın vardır
Gitme
Kal çocuk
Ölülerin kanatları ateş olur
Yakar çocukluğun sokaklarını
Kendiliğinden dikilemez yırtık toplar
Misket oynayamaz taşlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!