Akif Turan Şiirleri - Şair Akif Turan

Ey ölüm, puslu bir rüzgâr gibi geleceksin.
Daha kök salmadan hayallerim,
Gözüm ufka uzanmışken,
Ansızın çökeceksin.

Vedalar suskun kalacak dudaklarda,

İçimde susmayan kaç ben var, bilmem,
Biri gülerken, diğeri ölmek isterken…
Aynaya baksam tanımam belki de,
Yüzümdeki maskeyi ben seçmedim ki ben.

Ruhumda çürümüş çocukluk izleri,

Bu yol nereye varır bilemem.
Aşkı, sevgiyi, duyguları, insanları
Görsem de hissedemem.
Hayatım bir mum gibi eriyip giderken
Bunları seyredemem.
Ben duygularımı kestiremem.

Bir tebessüm kaldı yüzümde solgun,
Aynaya baktım… tanımadım, yorgun.
Sesim boğulmuş gecenin içinde,
Kendime susmak… en eski borcum.

Gün doğsa neyleyim, karanlık içim,

Dokunmadan sevebilir mi bir insan,
Görmeden, duymadan, sarılmadan?
Eli eline değmeden titrer mi kalbi,
Gözlerinin içine bakmadan “seviyorum” diyebilir mi?

En mutlu anları paylaşmadan,

Sen ki;
Bir manzaraya düşen huzur gibisin,
En tatlı nağmede saklı bir melodi,
Gönülden dökülen zarif bir kelimesin,
Bazen bir bakış, bazen sükûnetin ta kendisi.

Etrafım bulanık suretlerle dolu.
Hepsi tanıdık, ama gerçek değil.
Sorular var dudaklarında,
Cevaplarsa pek meçhul.

Bir boşluk var içimde,

Bir izdim belki, silindi gitti gözlerinden,
Bir susuş kadar sessiz, bir anlık titreme gibi…
Geldiğin gibi yok oldum, farkına varmadan sen,
Ben içimde kaldım hep, sen kaldın bir “keşke” gibi.

Bir bakıştım belki, gözlerinde solan renk,

Hava iyice kararmışken,
Saatler gece yarısını gösterirken,
Hayallerle baş başa kalmışken,
Gözlerin dalıyorsa yine ufka;
Bil ki yine yalnızsın,
Her zaman olduğu gibi, bir başınasın.

Hafif bir rüzgarla eserken notalar kulağımda,
Gözlerimden akarken yaşlar inci misali,
Ve ben yine bir başıma otururken tenha bir sokakta,
Aklımdasın.

Ruhum dans ederken sensizliğin acısıyla,