Akif Turan Şiirleri - Şair Akif Turan

Ne kadar zor, değil mi?
Sevdiğiniz kişi yakınınızda,
Ama bir o kadar uzakta.
Gözleriniz buluşamaz,
Hayalleriniz kavuşamaz,
Elinizi uzattıkça uzaklaşırsınız;

Bütün renklerin solduğu,
Her şeyin anlamsız geldiği,
Sesinin çıkamadığı bir an.

Hayattan umudunun kalmadığı,
Aşka olan inancının,

Ey ölüm, puslu bir rüzgâr gibi geleceksin.
Daha kök salmadan hayallerim,
Gözüm ufka uzanmışken,
Ansızın çökeceksin.

Vedalar suskun kalacak dudaklarda,

Ararım seni; yalnız seni,

Kalbim ritim tutar sesinle, notaların arasında kaybolurken ruhumu sarar.
Duygularımı dansa kaldırır,
beni bambaşka bir aleme sürükler gibi.

İçimde susmayan kaç ben var, bilmem,
Biri gülerken, diğeri ölmek isterken…
Aynaya baksam tanımam belki de,
Yüzümdeki maskeyi ben seçmedim ki ben.

Ruhumda çürümüş çocukluk izleri,

Bu yol nereye varır bilemem.
Aşkı, sevgiyi, duyguları, insanları
Görsem de hissedemem.
Hayatım bir mum gibi eriyip giderken
Bunları seyredemem.
Ben duygularımı kestiremem.

Ne güzel geliyor, değil mi?
rüzgarın, kuşların, doğanın sesi.
Hayat bu ya; insan seviyor bazı şeyleri.

Günler geçecek elbet,
karanlık yerini aydınlığa bırakacak.

Saçların dalgalanırdı rüzgarda,
Savrulup dururdu bir sağa, bir sola.
Hoş bir koku belirirdi burnumda,
Savrulan saçlarından hemen sonra.

Denizler' kıskandırırdı gözlerin,

Bir rüzgâr esti, hatıranla doldu yine,
Adın yankılandı gönlümün derinliğine.
Bir umut kaldı sönmeyen geceme,
Belki dönersin diye, dönersin yine.

Gözlerim arıyor seni her baharda,

Akan yaşlar yeter mi seni unutmaya,
Hüznüm karışıyor gecenin karanlığına.
Hasretin içimde kor gibi yanıyor,
Gözlerim alıştı hep artık ağlamaya.

Daha kaç gecem geçecek uykusuz bilemem,