Ahmet Yozgat Şiirleri - Şair Ahmet Yozgat

1/:
Bir gece saat üçte ansızın
Hızla salladı her yanı deprem
Yıkıldı gitti o güzel evim
Çok geçmedi, çat kapı:
'Kimdir o bayım? '

1/:
Geçen mevsimden kalan
Soluk yüzlü bir arabaydım ben
Soğuk sıcak demeden
Atıldım bir kenara
Bir ara sanırım sıram geldi

1/:
Yap beni ne olur!
Tembellik etme Emine.
Zorladıkça annen,
Veya baban anımsattıkça:
'Hele sonra.' deme!

A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Hocemmi derdik biz ve ciltli kitablar ona.
Gırtlağına kadar seferberlik harb’içinde
Ve nankör çakır dikenleriyle boyboyaydı.
Beynine ekip Evamil dizelerini

1/:
Nah şuramda oynaşır,
Yürek adlı bir köçek.
Geldi sürgün ayları,
Ha göçtü, ha göçecek.
2/:

1a/:
Sen başındasın her daim sırça burçların,
Bense son sayfalarındayım seyahatimin.
Burada tozlarına bulanırım,
Ve öğütlerinin koygun beyitlerine.
Dalgalar bilmez ki,

1/:
Yüreğimize doldurduğumuz yirmi dört ayar mersiyenin sesiydi...
Fitne üzerine kuruluydu Mu. Atlo ise sulhe abanık. Doktrin diken diken oluyordu burada. Teologlar yürekten yanık. Ve ateşli kolestroldü damardaki çan. Kaçan üryan bir adamdı. Ancak ilk sözünü duyunca davanın, kozmik fon kararıyordu. Çünkü davetsizdi paradigma. Ve Eskoçlar giriyordu izan kitabına. Bir de... Aşk zamanına tabii ki. Beş dalga boyu salınımı vardı ateş frekansının. Kıvırcık saçları bile şimşek suretliydi evvanın. Yıldırımlarla düzeliyor ve çiviler gibi çakılıyorduk arza. Ya toprak? ... Ateşin nesiydi?
2/:
Yüreğimize doldurduğumuz yirmi dört ayar mersiyenin sesiydi...
Ardından yürüyorduk. Bir kervandaydı yapraklar. Ve dimdik bir hal alıyordu kutuplar. Doğu dönüyordu batıya. Eksodustu kutupta. Ve en eski kreygırın kılıcı... Kan ve yalan... Biz çaresiz bir sayfa daha içiyorduk koşmamızdan. Yüreğimize bir hal mi oluyordu ne? İçimize doldurduğumuz bize ait bir sesti. Ve som ve yirmi dört ayar mersiyeydi.

1/:
Tel bıyıklı bir sığırtmaç,
Sürer sürüsünü yamaçtan aşağı.
bu sabah çok aç Sarı kız
Ne bulursa koparır,
Çayırı dere kenarından,

1/:
Yaşlı bir dilenciydi.
Her sabah çökerdi,
Şuracığına mahallenin.
Öyle muhtaçtı ki
Üç, beş kuruşçuğuna,

1/:
Ben bir fenerim
Denizlerin sahilinde
Bir yanar, bir sönerim.
2/:
Ben bir fenerim