Akşam çiçeklerin açmış
Sevda bahçemde
Gittin gideli
Yakınlar uzak olmuş…
Uzaklarsa erişilmez…
Sonsuz olmuş…
Bağımlılığın devamından gelen ihmalkarlığın pençesinde kıvranan ruhum
Çıkmaz sokaklar arasında gezinen korkulu bir karabasan
Kim der ki gül yüzüne baktığında içine gizli sırlarda saklanan
Düşen maskeler çıkartır gerçekleri korkusuna kapılanlardan
Her şeyin bittiği noktada duvara çarpan sevgiler
Karanlığın anlamsız boşluğunda
Kaybolan düşlerim mi seni geri getirecekti?
Yoksa, dikkatini kapalı kapılar ardına diken gözlerim mi?
Sımsıcak yüreğim ardında usulca bekleyen korkulu gözlerim…
Gecenin sıcaklığı ağırlığınca basıyor yatağıma
Nemli yastığa koyduğum bu yorgun beden
Taşı toprağı ıhlamur kokan memleketim
Dağlarının arasında sıkışmış bedenime
Yılların getirdiği çizgiler olur azgın nehirlerin
Her bir kolu ayrı yere gitmekte
Her ayrı yer farklı derdimi göstermekte
Memleketime adanan bu can
Üzerine atılan bir çizikten mi ibaret hak ettiği
Geçmişine kapanan son sayfaya yazılı gözleri
İçinde sakladığı o eda, o mahur bakış kilitlerin altında
Görmezden mi gelmem gerekiyordu benim zannettiklerimi
Sessizliğe ortam hazırlayan sözlerinde çözülen bu beden
Küçüğüm…
Sen olmasaydın gecelerim bu kadar sıcak olmayacaktı
Mutluluk veren bir uykusuzluk sızmayacaktı ruhuma
Canımın bir yanı sende kalanı göklerde olmayacaktı beklide
Dünyadan sürgün edilmiş korkuyu yenecektim
Sabah güneşini sindire sindire içime çekecektim
Ilık bir duş almak ister insan
Karanlığı giymiş soğuk kış akşamında
Papatya bakışlarına güneşi eklemek ister insan
Yalnızlığı içinde hapsetmiş yükselen haykırışında
Suyun dağarcığından özgür bırakır
Sığmıyor içime, sensizliğe gecikmiş şiirler yazan geceler
Göğsümde bıraktığın boşluğun adı oluyor kelimeler
Ne kaldı geriye, eskimiş sevgileri hatırlamaktan başka diye düşünürken
Sessizce ağıt yakıyor Siyah ile beyazı ayırt edemeyen, gam yüklü gözler
İnsan bir kere seviyor, bir kere yaşıyor derler
Geceye çalan gümüş rengi
Gözlerini açmayı unutmuş yıldızlar
Sarmala dört duvarımı
İçine al beni de
Yok olayım derinliğinde sessizce
Ben bittim, artık kalmadım
Bedenime dokunan aşkının,
Parmaklarının yumuşaklığında yittim
Kimi zaman usul usul bedenimi aşan bu yalnızlık
Sana karşı eksik kalan ruhum bütünler gecelerimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!