Ezilir, kahrolur insancıklar
Zorlu yaşamın mengenesinde
Tıkanır yollar ışıksız gecelerde
Çareler tükenir amansız tuzaklarda
Kimileri har vurur,harman savurur
Çocuktuk o günler, hep çocuk kalacağız sandık,
Kör talih bu ya, yine aldandık.
İlk aşkın, ilk sevgilinin verdiği garip bir heyacan,
Öyle bir heyecan ki anlatmaya varmıyor dilim.
Ah ilk sevgilim, ah ilk sevgilim!
Dil dil olduğunu unutmuş,
Kimsesiz bir güneşim,yoktur bir eşim
Sanma küçüğüm; her dem yakmaktır işim
Yoluna göz yaşı ve ışık saçarım
Ben, hem ağlayan hem gülen bir güneşim
Elemli,sisli havalar sarar beni
Ne köşk isterim ne han,
Zaman en büyük mekan.
Olmazsa canla canan,
Yanarım aman aman!
Bir handan bir de nalan,
Yüzüncü yılın doğan her güneşi,
Mustafa Kemalleri müjdeliyor.
Yüzüncü yılın gülen her çehresi,
Yaşasın Mustafa Kemal diyor.
Yaşasın Mustafa Kemal yaşasın! ..
Barış gitti dediler hiç inanmadık
Düştü takvimden bir şubat doksan dokuz
Gök,dağ ve deniz böylesine yanmadık
Ağlıyor çoluk çocuk,gitti Manço'muz
'Yaz dostum,Sarı Çizmeli Mehmet Ağa'
Bir hayalsin karanlıkta beyaz
Çok değil; en ateşli anımda
Seçebiliyorum seni biraz
Gözlerin siyah mı ela mı
Yoksa hüzün müsün sen
Söyleyiversen
Batarken güneş Erzurum'da,
Akşamın kızılı sarar dağların ardını.
Başını çevirip Palandöken'e bakıyorsun;
Simsiyah bir deniz; şaha kalkmış,esrarengiz.
Kucaklıyor insanı heyecanlı bir korku,
Sır ve zevk dolu.
Her sabah güneşle başlar gün,
Bizi bağlar hayata.
Her ânı güzel bir düğün,
En tatlı şey dünyada.
Şarkılarda bir çocuk:
"Yaşamayı seviyorum,
Balkan Savaşlarında yenilince ordumuz,
Talihin kara dumanıyla örtüldü yurdumuz.
Toplandı bir araya küme küme düşmanlar,
Koca Osmanlı’yı masada paylaştılar.
Köyünde yaylasında oturan yaşlı analar,
Yurt elden gidiyor diye dövünüp ağlaştılar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!