Ahmet Süreyya Durna Şiirleri - Şair Ahme ...

Sadık arkadaşım samimi dostum,
Dert ve düşüncemi yazan kalemim! .
Seninle avundum.seninle sustum;
Fikir haritamı çizen kalemim! .

İnsaf: Bir ihtiyaçtır yaşayan her insana,
Soluduğumuz hava,içtiğimiz su gibi.
İnsanlığın,müşterek yaşam tapusu gibi,
İlâhî referanstır; haktan,hukuktan yana,
İnsaf: Bir ihtiyaçtır yaşayan her insana.
***

Zey köyünde Zeynep adlı bir kıza
Vurulduğum noktadayım şu anda
Otuz beş yıl olmuş daha dün gibi
Sarıldığım noktadayım şu anda
***
Yolunu beklerdim soku taşında

Onlar;
Mutlak adâletin öncüleriydi,
Kurucularıydı medeniyetin yeryüzünde.
Emânetçi olduklarına inanarak,
Mülk Allah’ın derlerdi.
***

Yapraklar dökülende heyhat! Güz mevsiminde,
Gözlerin ufuklara mıhlandığı zeminde.
Ölümle pençeleşen hastanın son deminde,
Şakağından süzülen boncuk boncuk teriyim;
Ben hüzün şairiyim,ben hüzün şairiyim.
***

Dostu kim,düşmanı kim? .
İnsan,anlar düşünce! .
Fikir öldü nitekim;
Yozlaşınca,düşünce! .

Kıvılcımlar savruluyordu gökyüzüne,
Çatırdıyordu merteği,damların.
Sevincine diyecek yoktu kızıl alevlerin
Ve akşamların...
Zira herşey kendilerinin;
Yılan öpücüğünden geçiyordu,adeta! .

Mümkün değil,su yokuşa akacak sanmayın.
Gün gelir Balık kavağa çıkacak sanmayın.
'Dağ yerinden oynar' deseler,bir ihtimal;
Fakat huylu,huyunu bırakacak sanmayın! .

Bilirsiniz, aşıklık geleneğinde; karşılıklı ve irticalen manzum biçiminde söylenen söz düellosuna ΄ atışma΄ denir.
Kimi halk ozanlarımız(!) var ki, vatan-millet aşkıyla yanıp tutuşur. Onlar haksızlık karşısında; elde saz, dilde söz, avazlarının ulaşabildiği yere kadar bağırır, isyan ederler. Günümüzde bunların başında gelen; Aşık Bülendî (Karaoğlan) , Aşık Baykalî, Aşık Mesutşah, Cindoruklu Aşık Hüsamî ve ünlü Aşık Babaî gibi bazı isimler…
İşte memleket meselelerine bu denli duyarlı olan beş halk ozanının koçaklama tarzında hamâsi atışmalarından birer kesit sunuyoruz:
Önce ΄ epikolizm΄ yönüyle ünlü aşık Bülendî’yi dinleyelim. Aldı Aşık Bülendî, vurdu sazın teline, bakalım neler söyledi:

Cehaletin karşısında her zaman
Dağ gibi durursun sen öğretmenim
Coşarak sinende aşk ile iman
Hedefe yürürsün sen öğretmenim

Gül yüzünde aydınlığın izleri