Ahmet Sezgin Şiirleri - Şair Ahmet Sezgin

Serin güz akşamında o hüzün bağlarına
Neden gittin sorarım Eylül kokulu kadın
Kokun hala bağımda güller üzgün burada
Ne haldesin sorarım Eylül kokulu kadın

Sevdiğin o şarkı çaldı bu gece
Hasretin ruhuma daldı bu gece
Gönlüme umarsız bir hüzün saldı
Git dedim gitmedi kaldı bu gece

Dün gece bir yıldız sessizce kaydı
İçimden yalnızca seni diledim
O anda şahidim sadece aydı
Göklerden yalnızca seni diledim

Hicranın ateşi sönmez yanarken
Yüreğim aşk ile atamaz artık
İçimde bir yara durmaz kanarken
Gönlüm ah kimseye akamaz artık

Yeni bir sevdaya yelken açarsam
Sanma ki bir daha gülmez kaderim
Yılların yükünü sırtımdan atıp
Gönlünden kuş gibi uçar giderim

Nerden sevdim bu kızı?
O bir sevda arsızı
Kalbimi çaldı benden
O bir gönül hırsızı

Aşkla bakar gözleri

Görmedim ne zamandır gözlerinde sevgiyi
Kalbinin aynasıydı aşkla bakan gözlerin
Aradım çaresizce bana dair bir ışık
Hüzünlü bakıyordu beni yakan gözlerin

Yıllar önce yaşanan
En sıcacık kışımsın
Düşündükçe boşalan
Gözümdeki yaşımsın

Manolyalar açarken

Sığmadık koskoca bir kalbe senle
Ne zormuş yaşamak gönlünden ırak
Ben nasıl yaşarım Sevgili böyle
Gözünden ırağım gönlünden ırak

Sevmiştim inan seni bülbülün aşkı kadar
Aşk dolu yüreğimin tek gülü neden solar?
Umarsız elem dolar sevdalı bu gönlüme
Tanrı’nın çok sevdiği güller mi erken solar?