Namazını huşu içinde kıldığını sanan
Çalan telefonla uyanan
Namazı çabuk bitirip havalanan
İnsan,insan mı Allah’ım
Birinci oku yer Abbad
İnsan diye çağırdım,karşıma çıktı bir it
İtle bir arada bulunmak mi heynat
Gönlünu açtıkca aç kalmayacak yerde mihnet
Her varlık kendi hayatını yaşayacak bu bir gerçek
Devede inat zirvede derler onu geçti k.......lı zırzop
Beş yıllık sıkıntı vermesi berbat
Yarış için gelmiş, Cengizhan’ın torunları
Şenlenir memleketin güller diyarı
Eskilerden eser yok,girilen dostluk kulvarı
İnsanlar sarmaş dolaş dünya sevgi yumağı
Zulüm devam etmiyor,insanlık bir gönül
Gönlüm yine hüzünle doldu
Bana bunu en yakınlarım buldu
Yaşlanınca hepsi daha aleni oldu
Sonunda göz yaşlarım pınar oldu.
Bir yanda oğlum yol bekletir oldu
Baharın esintilerine bakalım
Gönüllere maneviyat tohumu ekelim
Bahçelere güller dikelim
Haykırışa ne zaman geçelim.
Dağlar madenlere hamule
Bağrı yanık,gönlü dağınık
Gönlüm mü hepten yanık
Üzerimize gelen afetlerle uyandık
Gaflette dalmayalım a dostlar
Ne ekersen onu biçersin derler
Hüzün yılları arkada
Gönül bahtım nerede
Boynumda bir ip var
Beni sürüklüyor her yerde
Kabalığa gerek yok
EĞİTİMDE ÇÖZÜM
Gecelerin zifiri karanlığı
İnsanlığa Hak’ın bir armağanı
Gönül İnsanı, kâinatın varlığı
Son elçi deliyor bu karanlığı.
Karmaşık sayılan şu dünya
Karışıklık bizim kafamızda
Çözmeye değil hazırız karıştırmaya
Düzen işimize gelmiyor her halde
Boşuna kürek çekiyoruz koca deryada
Duygular doymaya uygun
Sinirler gergin mi gergin
insanlar arasındakiler kızdırmaya sargın
Gözden uzak olanlar durgun
gönülden uzak olmaya dalgın
Herkese geçerli olmayan bir kurgu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!