Ahmet Otman Şiirleri - Şair Ahmet Otman

Düşünebiliyor musun
Akşam yatıyorsun gülerek
Uyuyorsun her şeyden habersiz
Görmüyor,duymuyorsun,
Oysa sabah; şafak vakti
Apansızın...

Ne yana dönsem sen
Ne yana baksam sen
Öyle bağlamışsın ki beni
Gözümü yumsam yine sen...

Bir yokluğunu düşünmek

Seni tatmak
Seninle...
Seni yaşamak
Sensiz...

Yangın yeri yüreğim
Sevda kokan gecelerden uzak
Uzak aşklar mı yaşadık,
Yasak meyve mi yedik cennette?
O halde,
Neden bu durgunluğun

Sis çökmüş denizin üstüne
Balıklar göz kırpmakta, yol alan gemilere...
Yağmur yakamoz olmuş
Düşer çarşaf gibi,
denizin üstüne...
Deniz suçlu gibi suskun

Bir sahil kasabası
Zeytin Bağı...
Teknelerin sesi geliyor
Sahilden
Çınaraltı Kıraathanesi’nde
Sabah çaylarını yudumlarken

Söz vermedim aşkına
Seni Sensizde yaşarım
Gözyaşlarımdan akıttım /
her zerresini
Yaşanmamış...
Ve gizli sevdalarda kalmış

Yaşamak denmiyor adına,
Dağ dağa küsmüş
Umrunda mı
Tavşanın...?
Anlamadım gitti,
Böyle yaşamaya da

Gölgeleri dost edindim yokluğunda
Sen,duygularımın kadını...
Yüreklere sığmayan sevgimiz
Var ya...
Yüreklere sığmayan
Sensizliğin yokluğunda içimde

Sevda yollarından geçtik
Sevda şehrinin ışıklı caddelerinden
Sevda bankasından çektik mutluluğu
Limitsiz ve kefilsiz
Sevda bahçesinden içtik
“Yudum yudum sevdayı”